Arif Nihat Asya
Mahyasızdır minareler... Göğü de
Kehkeşansız bırakma, Allah'ım!
Müslümanlıkla yoğrulan yurdu
Müslümansız bırakma Allah'ım!
Sayfa 119Kitabı okudu
Gel, Ey MUHAMMED, bahardır.
Dudaklar ardında saklı
Aminlerimiz vardır! ..
Hacdan döner gibi gel;
Mirac’dan iner gibi gel;
Bekliyoruz yıllardır!
Bulutlar kanat, rüzgar kanat;
Mekke'de bunalırsan, Medine'ye göçerdin
Biz bu dünyada nereye
Göçelim, Ya Muhammed!
Yeryüzünde riya, inkar, hıyanet
Altın devrini yaşıyor..
...
Örümcek ne havada, ne suda ne yerdeydi.
Hakkı göremeyen gözlerdeydi!
Hayırlı Cumalar, kandilimiz mübarek olsun..
Günler, ne günlerdi, yâ Muhammed; (s.a.v)
Çağlar ne çağlardı:
Daha dünyaya gelmeden
Mü'minlerin vardı..
Ve bir gün ki gaflet
Çöller kadardı,
Halime’nin kucağında
Abdullah’ın yetimi,
Neredesin yâ Muhammed! ﷺ
"Ebubekir’de nur, Osman’da nurlar.
Kureyş uluları, karşılarında
Meydan okuyan bir Ömer bulurlar;
Ali’nin önünde kapılar açılır,
Ali’nin önünde eğilir surlar.
Bedir’de, Uhud’da, Hayber’de
Hakk’ın yiğitleri, şehit olurlar."
Arif Nihat Asya
Gidenlerin yüz bin olup dönüşünü Destan yap, ey şehir!
Haset gururla savaşta;
Gurur, Kafdağı'nda derebeyi..
Onu da yaralarlar kanadından,
Gelse bir şefkat meleği.
İyiliğin türbesine
Türbedar oldu iyi!
Sen de geçebilirsin anadan, yardan, serden
Senin de destanını okuyalım ezberden
Haberin yok gibidir taşıdığın değerden
Elde sensin, dilde sen, gönüldesin baştasın.
Fatih'in İstanbul'u fethettiği yaştasın!
Diller, sayfalar, satırlar
"Ebu Leheb öldü" diyorlar:
Ebu Leheb ölmedi ya Muhammed;
Ebu Cehil, kıtalar dolaşıyor!
Neler duydu şu dünyada
Mevlid’ine hayran kulaklarımız;
Ne adlar ezberledi, ey nebi,
Adına alışkın dudaklarımız!
Artık, yolunu bilmiyor;
Artık, yolunu unuttu
Ayaklarımız!
(...)