Gurur ve Önyargı (Cilt 1)
"Kibir çok fena bir zayıflık ama gurur öyle değil, üstün zekâlarda gurur her zaman ölçülü olur."
Sayfa 78 - Karbon KitaplarKitabı okuyor
Onun sevgisini kıskanıyordu, sevgisini hissetmeyi artık umut edemese de. Ondan haber almak istiyordu, ona ulaşmanın hiçbir imkânı olmadığı halde. Onunla mutlu olabileceğine inanıyordu, artık bir araya gelmeleri imkansız göründüğü halde.
Sayfa 314Kitabı okudu
Akıl vermeyi hepimiz severiz, ama sadece bilmeye değmeyecek şeyleri öğretmeyi becerebiliriz.
Sayfa 346Kitabı okudu
Olga güç duyulur bir fısıltıyla:
— Ya öpüşme? dedi.
Ştolts sahte bir ciddilikle:
— Ha, bakın, bu çok önemli, dedi; bundan dolayı... bugün size bir kap yemek eksik verilmeli.
Ştolts'un gözlerinde gittikçe artan bir şefkat ve sevgi vardı. Olga onun bu kayıtsızlığından alınarak sitemli bir eda ile konuştu:
— Böyle bir hata bir şaka ile örtülemez. Hiç değilse beni acı bir kelime ile cezalandırmanızı, işlediğim kusurun adını söylemenizi isterim.
— İlya'dan başka biri olsaydı şaka etmezdim ve işlediğiniz kusur bir felaketle sonuçlanırdı. Ama Oblomov'u o kadar iyi tanırım ki...
— Başka birisiyle, asla! Onu ben sizden de iyi tanıyordum...
— Değil mi ya!
— Peki... ya değişseydi, hayata dönseydi, dediklerimi yapsaydı... Onu gene sevmeyecek miydim? Gene aldanmış, yanlış yola gitmiş mi olacaktım?
— O zaman onun yerinde başka bir adam olacaktı demektir. Elbette iş değişir, bağıntınız bir aşk olur, kökleşir ve belki... Bu ayrı bir hikaye, ayrı bir kahraman, bizimle ilgisi yok.
Olga zihnindeki son bulutu da silmişti, geniş bir nefes aldı.
Onsuz geçirdiği her gün, ona açmadığı her düşünce renksiz ve anlamsızdı. “Ah yarabbi!” diyordu. “Keşke kız kardeşi olsaydım. Böyle bir insanla her zaman birlikte olabilmek, yalnız düşüncelerine değil, duygularına da karışmak, bozuk bir geçmişe ait itiraflara, fedakârlıklara, vicdan azaplarına gerek kalmaksızın onunla açık ve meşru bir yakınlık içinde yaşamak ne büyük bir mutluluk olurdu. Halbuki şimdi nedir bu halim! Kalkıp gidecek olsa gitme diyemem. Hatta ayrılmamızı dilesem bile yeridir. Alıkoyarsam ona ne diyeceğim? Her an onu görmeye, dinlemeye ne hakkım var? Canım sıkılıyor, kendimi yalnız, çaresiz hissediyorum; bana çok şeyler öğretiyor, beni eğlendiriyor, işime yarıyor, onunla birlikte olmaktan hoşlanıyorum... Bunlar bir neden şüphesiz, ama bir hak değil. Bunlara karşılık ben ona ne veriyorum? Hiçbir şey beklemeden bana hayran hayran bakacak, aşkına mukabele etmemi düşünmeye bile cesaret edemeyecek, halbuki nice kadınlar böyle bir mutluluğu...”
Demek ki aşk gururu kaldırmıyordu.
Sayfa 108 - Kapı YayınlarıKitabı okudu
"Onunla mücadelen kendi kendine mücadelendir. Buna aşk denemez. Çünkü aşkın muzaffer olduğu mücadelelerde artık mücadele yokturö Bu mücadele uzun sürerse bir mücadele aşkı halini alır. Gururla arzu çarpışır."
Sayfa 144 - SamimKitabı okudu
Bu kitabı okuyup da Darcy için hayali duygular beslemeyen olamaz yani. Döneminin çok yerinde anlatıldığı ve başarısı su götürmez bi kitap.
Elizabeth, "Pek doğru," dedi. Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim... Benim gururumu incitmemiş olsaydı."
— Peki söylesenize, canınızın sıkılmaması için başka ne yapabilirim?
— Şarkı söyleyin.
— Hah, işte beklediğim kompliman buydu! Biliyor musunuz, o akşam şarkı söyledikten sonra o “ah!” deyişiniz olmasaydı, gece uyku uyuyamayacaktım? Neredeyse sevincimden bağıracaktım...
Oblomov hayretle sordu:
— Niçin?
Olga biraz düşündükten sonra;
— Ben de bilmiyorum niçin? dedi.
— Mağrursunuz da ondan.