Bu kitabı oxuyarkən əsəbiləşməyə, personajların seçimlərinə görə pis olmağa, bəzən onları tutub başlarını divarlara vurmaq istəyinə hazır olun. Üç fərqli nəsildən olan Fəridə, İsra və Deyanın hekayəsi . Fələstində və Fələstindən köçəndən sonra Amerikada olan həyatlarını, ölkələrindən uzaq olsalar da adətlərini yaşamalarını görmək, qadının heç bir səsinin, qüvvəsinin olmaması insanı həqiqətən çox əsəbiləşdirir. Amma özlüyündə Fəridə ailədə sözünü keçirtməyi bacarmış, onları Amerikaya gətirmiş və oğulları sayəsində sözü keçən biri ola bilmişdir. Deya da Amerikada doğulduğu üçün iki mədəniyyət arasında qalıb amma sonda öz qərarlarını verməyi bacarmışdır. İsra isə son anda cəsarətini toplaya bilmişdir. O vaxta qədər daima əziyyət görən İsranın cəsarətə gəlməsini görmək insanı çox sevindirir amma təəssüf şans hər zaman qadınların yanında olmur. Hekayənin nə qədər mənfi qəhrəmanı olsa da Adam da bir yandan bu cəmiyyətdə əziyyət çəkir. Böyük uşaq olduğu üçün bütün məsuliyyət onun üzərində olur və etiraf edə bilməsə də o da İsra qədər əsirdir bu cəmiyyətdə.
Oxuduqca bir sual daima məni düşündürdü. Bütün bunların günahkarı kimdir? Bütün bunları dəyişə bilmək mümkündürmü? Bəs sizcə?
Daima azadlıq və kitabla qalın.
Hörmət yalnız azadlıq əsasında mövcuddur:
eynilə bir fransız mahnısında deyildiyi
kimi, – “məhəbbət azadlığın övladıdır”;
hökmranlığın yox, azadlığın övladı!
Düşüncələrim mənə deyil, mən düşüncələrimə hakiməm, çünki bənna binaya hakimdir; bütün yaradılmışlar düşüncə qarşısında ram və mütidirlər, buna görə də pərişan və kədərlidirlər.