Cep telefonu hayatımıza girdiğinden beri kendimi hür hissetmiyorum. Sizin de keşke cep telefonu icat edilmeseydi, dediğiniz zamanlar olmuyor mu?
Her an herkesin ulaşabilmesi insanın değerini sizce de düşürmüyor mu?
Bir telefonu, o telefon son nefesini verene kadar kullanmazsam bu hayattan alacaklı giderim hissi...
Bir darbe girişimi, iki sokak kavgası, dört su kaçımı, iki acil bakım, yirmi altı kabine değişikliği, bir Ekmeleddin ve iki Baykal görmüş telefonum artık çok yaşlanmıştı. Bir sandık nöbetine daha ömrü yetmeyecekti. Zaten, artık çişini bile tutamayan telefonumdan, müşahitlik beklentim de yoktu.
Telefon gerçekten çişini tutamıyordu, uzun süre çalıştırınca bataryası akıyordu. Demek ki çalıştırmamak lazım. Tazminatını verip kovamadığım için bakımını ben üstleniyordum. Her gece altını değiştirip telefonu kapatıyordum. Gelen mesajlara ZÜĞÜRT şeklinde titreyerek bildirim veriyordu. Olsundu...