d
Diğer İnançlar - Mitolojiler
1 üyeTakip
Bayük İskender'in zamanında bir Marduk rahibi olan Berossus. evrenin, her şeyin karanlık ve su olduğu erken bir aşamasında, bütün garip varlıklar kalabalığının hayata geldiğini öne sürer:
Çünkü insanlar iki kanatlı ve bazıları dört kanatlı ve iki yüzlü doğmuşlardı, bunların tek gövdesi ve iki başı vardı ve hem eril hem de dişildiler ve er.l ve dişil cinsel organları vardı. Başka insanlar da doğmuştu, kimileri keci ayaklı ve boynuzluydu, kimilerinin de üstü insan ayakları at ayağıydı. Bunlar insan başlı at biçimindeydiler.
İnsan başlı boğalar, arka taraflarından balık kuyruğu çıkan dört gövdeli köpekler, köpek başlı atlar, başları ve gövdeleri at ve kuyrukların balık olan insanlar ve başka varlıklar ve her türden hayvan biçiminde başka yaratıklar doğdu.
"Böylece, Adapa, kral Anu'nun huzuruna çık.
Göğe doğru yola çık.
Göğe çıktığın zaman,
Anu'nun kapısına yaklaştığında,
Anu'nun kapısında Dumuzi ve Gişzida tanrılar dikiliyor olacak
Seni görünce, soracaklar
'Insan, kimin için bu hale geldin?
Adapa, kimin için kirli giysiler giyindin?"
Ülkemizden iki tanrı yok oldu.
Ben de bu hale geldim.'
"Ülkeden yok olan iki tanrı kimdir?'
Dumuzi ve Gişzida tanrılar.'
Onlar birbirine göz atıp kahkahayla gülecekler.
Anu'ya hoş bir söz diyecekler,
Ve Anu'nun merhametli yüzünü görmene izin verecekler.
Anu'nun önünde dururken,
ölüm ekmeğini sunduklarında, yememelisin onu.
Sana Sana ölüm suyunu sunduklarında, içmemelisin onu
Sana bir giysi sunduklarında, giy onu
Sana yag sunduklarında, sürün onu
Sana açıkladığım plana harfiyen uy.
Sana söylediğim sözleri sıkıca tut!
Konfüçyüsçülükte kuttören her zaman mit anlatılarından daha önemli olmuştur.
Utnapiştim bir tanrıyla konuşarak akıllanmışken, Gılgamış göksel yardım almaksızın kendi deneyimlerinden ders çıkarmayı öğrenmiştir. Bazı hayallerini yitirmiş olabilir, fakat "tam bir bilge" olmuş, "yorgun ama sonunda boyun eğmiş" olarak geri dönmüştür. Antik mitlerden uzaklaşmıştır
Ancak Greklerin anladığı anlamda mitos ile logos arasındaki bölünme yüzünden, bazı Yahudiler, Hıristiyanlarla Müslümanların geleneklerindeki zengin mitolojik öğelerden rahatsız olmuşlardı. Platon ile Aristoteles sekizinci ve dokuzuncu yüzyıllarda Arapça'ya çevrildiğinde, kimi Müslümanlar Kuran'ın dinini logos dini yapmaya çalışmışlardı. Aristoteles'in işaret ettiği İlk Neden'i örnek alarak Allah'ın varlığına "kanıtlar" türetmişlerdi. Feylozoflar adı verilen bu kimseler İslam dinini ilkel diye gördükleri mitolojik öğelerinden temizlemek istiyorlardı. Güç bir görevdi üstlendikleri, filozofların tanrısı dünyevi olayları dikkate almadığından tarihte kendini açığa vurmadı, dünyayı yaratmadı, hatta insanoğlunun varlığından bile habersizdi. Yine de Feylozoflar İncil'i akla uygun kılmaya soyunmuş İslam imparatorluğundaki Yahudilerle birlikte birtakım ilginç çalışmalar yaptılar. Buna rağmen Felsefe yalnızca küçük bir aydınlar topluluğuyla sınırlı önemsiz bir çaba olarak kaldı. İlk Neden İncil ile Kuran'ın tanrısından daha mantıklı olabilir, ne var ki onlarla pek ilgilenmeyen tanrısal bir varlığın ilgisini çekmek çoğu kimse için zordur.