Endülüs'ün Eceli
"Her ümmetin bir eceli vardır."
Diyordu Kur'an.
Tıpkı tek tek bütün insanlar gibi
Doğar, büyür
ve ölürler.
Yaşarken sevinir ve üzülürler.
Kimi nimetlerle beslenir
gürbüzleşir,
Kimisine zehirler besin olur.
Yeryüzünde ebedi
Yaşayacak kim ola;
Hangi fert,
hangi toplum?
İnsan fani,
Allah baki.
Sayfa 175Kitabı okudu
Neler Görünür
Eğlen sen, yalan dünya, eğlen,
Ne gülen kalır ne ağlayan
...
Mahtumkulu: Kim var ölmez?
Ecel doymaz, toprak dolmaz.
Sayfa 64Kitabı okudu
“Eğer ecel yetmezse, değirmende bile öğütseler insan gene ölmez. Yok, ecel gelirse, demir sandıkta gizlensen, gene gelir seni bulur ölüm."
Sayfa 110Kitabı okudu
Hayata ha biz son vermişiz, ha kendi son bulmuş, hepsi bir; ha eceline koşmuş insan, ha beklemiş onu; nerden gelirse gelsin, kendi ecelidir gelecek olan.
Sayfa 170Kitabı okudu
Şu senin benim dediğimiz toprak neyimizdir?
Birkaç günlük cennetimiz cehennemimizdir
Bugün su içtiğin şu testi toprak olunca
Mezarına atılır belki bir gün, kim bilir?
Sayfa 172 - İş Bankası Kültür Yayınları, 19. Basım, Şubat 2020, İstanbulKitabı okudu
Zaman büktü belimi, ne el tutar ne ayak;
Oysa ne güzel işlerim var yapılacak.
Can kalktı gitmeğe; aman dur, diyorum:
Ne yapayım, diyor, evin yıkıldı yıkılacak.
Sayfa 129 - İş Bankası Kültür Yayınları, 19. Basım, Şubat 2020, İstanbulKitabı okudu
Yerin dibinden yıldızlara dek
Ermediğimiz sır kalmadı pek,
Her düğümü çözmüş insanoğlu;
Ecel düğümünü var mı çözecek?
Sayfa 95 - İş Bankası Kültür Yayınları, 19. Basım, Şubat 2020, İstanbulKitabı okudu
Her gün biri çıkar, başlar ben, ben demeğe,
Altınları gümüşleri ile övünmeğe.
Tam işleri dilediği düzene girer:
Ecel çıkıverir pusudan: Benim ben, diye.
Sayfa 73 - İş Bankası Kültür Yayınları, 19. Basım, Şubat 2020, İstanbulKitabı okudu
Yılan gibi taşa girsen de, sakî,
Sızar ecelin suyu bulur seni;
Bu dünya toprak, sakî, türkü söyle;
Bu soluk bir yel, şarap ver, sakî.
Sayfa 50 - İş Bankası Kültür Yayınları, 19. Basım, Şubat 2020, İstanbulKitabı okudu