Her gün her an değişiyor İstanbul, göz açıp kapayıncaya kadar...
Değişmeyen tek şey insanın insana duyduğu bağlılıktı.
On Dakika Otuz Sekiz Saniye
“İnsan bu kadar tam iken gene de hâlâ eksik hissedebilir mi? Ya da mutluyken kederli de olabilir mi?”
Her gün tomurcuk açan bir ağaç görebilmek umuduyla karda uzun uzun yürüdüm. Ne ki kış beterdi. Bahar hiç bu kadar ağırdan almamıştı gelişini. Lâkin görenler beni karamsar sansa da içimde hep umut ve minnet vardı.
Şu dünyadaki çatışma, önyargı ve husumetlerin çoğu dilden kaynaklanır. Sen sen ol, kelimelere fazla takılma. Aşk diyarında dil zaten hükmünü yitirir. Âşık dilsiz olur.
Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise kendini yıpratır, harap düşer. Hâlbuki hazineler ve defineler yıkıntılar arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!
“Birinin ağzından bal gibi dökülen söz, bir başkasının kulağına zehir gibi gelebilir.”
“Ama unutmayalım ki şehirler insanlara benzer. Doğar, büyür; evvela çocuk sonra yetişkin olur, sonra yaşlanır, en nihayetinde de ölürler. “
“Kim olursak olalım, dünyanın hangi yerinde yaşarsak yaşayalım, tâ derinlerde bir yerde hepimiz bir eksiklik duygusu taşımaktayız. Sanki temel bir şeyimizi kaybetmişiz de geri alamamaktan korkuyoruz. Neyin eksik olduğunu bilenimiz ise hakikaten çok az.”
Sayfa 37Kitabı okudu
“Kuzuyu tek başına bıraktın mı kurt olup çıkar!”
“Kâinatın da tıpkı bizimki gibi nazenin bir kalbi ve düzenli bir kalp atışı var.”
Sayfa 20Kitabı okudu
Ruhumdaki pek çok yarayı, bereyi, incinmişliği hep kitaplar, hep kitaplıklar sardı sarmaladı.
Sayfa 100 - Doğan KitapKitabı okudu
“…Hava soğuyunca değil yüreği soğuyunca başlarmış insanın kışı…”
Ya aşkı öğret bana, ya da aşkın yokluğuna üzülmemeyi.