e
Elif Şafak
1 üyeSavaştan sonraki değil, önceki gecedir insanın ruhunda iz bırakan. Hani hâlâ sen, sandığın insan iken; dünya, alıştığın mekân. Bulaşmamışken henüz ellerine hiç tanımadığın kişilerin kanı; zihninde kimselere anlatamayacağın suçlar birikmemişken daha.
Sayfa 115 - Doğan KitapKitabı okudu
Bütün sevdiklerini gömüp nefes almaya devam emek, lanettir.
Sayfa 273 - Doğan KitapKitabı okudu
Oysa hayattaki en vahim aldanışlar, kendimizden memnun olduğumuz anlarda çıkar. Şeytan kulağımıza fısıldar: ”Neden daha fazlasını istemiyorsun?”
Sayfa 232 - Doğan KitapKitabı okudu
Hayatta hiçbir zaman kendini kaybetmeyi becerememiş, başkalarının dediklerine kulak asmamayı öğrenememiş, kendini hep bastırmış ve sansürlemiş bir kadının kahkaha denemeleriydi bunlar.
Sayfa 222 - Doğan KitapKitabı okudu
Acaba açıklayabilir miydi, neden böyle hiç olmadık anlarda zihninin ve benliğinin kapkara endişe bulutlarının etkisi altında kaldığını? Bu kadar geniş bir ailesi varken nasıl olup da kendini böyle yalnız ve kimsesiz hissettiğini söyleyebilir miydi?
Sayfa 59 - Doğan KitapKitabı okudu