Çocuğa güven duygusu verilmeli
Evlilik Psikolojisi
Boşanma sonrasında çocuğa kendisine değer verildiğini, güvenildiğini, en önemlisi de sevildiğini hissettirmek gerekir. Çocuğa bu duygular ve bazı sorumluluklar verilerek ona sağlıklı bir kişilik geliştirilmesi sağlanılabilir. "Annen ve baban ayrıldı, bu istenmeyen bir şey ama bir arada yaşasalardı sürekli tartışacaklar, birbirlerini inciteceklerdi. Böyle Bir beraberliğin sürmesi daha kötü olacaktı. Bu nedenle ayrılmaya karar verdiler. Ancak biz senin yanındayız, sana güveniyoruz ve senin sorumluluk sahibi bir yetişkin olacağına inanıyoruz" şeklinde bir yaklaşım onun duygusal açıdan çökmesini engelleyeceği gibi, boşanmayı mantıklı bir biçimde değerlendirmesi ve hayata gerçekçi bakmasını sağlayacaktır.
Yani "Fıtrattan kopuş"
ÖYLE...
Evliliklerinde problem yaşayan çiftlere
dikkat ettim, huzursuz olmalarının
sebebi, İslamiyet'ten uzaklaşmalarıdır..!
Dimyata pirince giderken...
“Otuz beş senelik evlilikten sonra şeytan dürttü galiba. Bunca yıllık evlilikten bir çocuğumuz bile yoktu ama kusurlu olan karım değil bendim. Karım bunu bildiği halde bir gün bile yüzüme vurmamış, ‘Üzülme hayatım kısmetimizde yokmuş. Sanki çocuğu olmayan tek çift biz miyiz...’ deyip beni teselli etmişti. Dedim ya şeytan dürttü diye. Bir gün
"Allah için biri şuna koca bulsun da kendi de rahatlasın biz de"
ohaa yuh kim demişti lan benim hakkımda böyle jckclsşs doğru bu kim demişse iyi demiş bi de bulursa daha da iyi olur ama yok bulmayın, benim kocam var zaten buldum daha doğrusu o beni buldu, kocam buldu beni koca ofkalşaiqisöcmvmv
kimse:
hiç kimse:
gerçekten ama gerçekten hiç kimse:
bütün gün ben: koca. kocam. ne zaman kocam olur? ne zaman evlenirim? o ne zaman benim kocam olur? koca istiyorum, evlenesim var
OFQİĞWLDLXMCZÖXÖC neden böyleyim napıcaksam kocayı bi şey var sanki evlenmekte işte deliyim akıllı işi değil bu durum ve karar
Evlilik mi Evcilik mi..?
"Dünyanın en mutlu insanı kimdir diye sorsalar, eş seçimini doğru yapanlar derdim.."
💭 Doğan Cüceloğlu
Ahde Vefa..
Evlilikten ziyade hayatımızın her alanında dikkat etmemiz hassasiyet göstermemiz ve gözetmemiz gereken erdemlerden biride vefadır diye düşünüyorum, zira günlük hayatın akışı içinde verdiğimiz sözlerden, nikahta eşlerimize
-Bir boşanma davası görüşme tutanağından,
"O kendi dünyasında benimle iletişim kurmadan yaşayabiliyordu, problem yoktu, böyle sonsuza dek yaşardı. Sessizlik ile uygulanan bir psikolojik şiddet, sessiz işkenceyi istemiyorum."
“Yokmuş gibi davranırsam, yok olur sandım…”
“Aynı çatı altında olmamızın ne anlamı var? Biz birbirimizi daha fazla yormayalım. Boşanıyoruz…”
-her sözünü içimde farklı yorumladım ve suçu hep kendimde aradım.
"Sevilmediğini, bir gün nasıl olsa istenmeyeceğini, terk edileceğini düşünen insanlar, karşı taraf harekete geçmeden önce ben onu terk edeyim düşüncesiyle, ilişkileri olmadık zamanda bitirirler. Ancak böyle yaparken bile aslında terk edilenin kendileri olduğunu düşünür ve çok acı çekerler."
az evvel karşı binadan vurmalı-kırmalı, saymalı-sövmeli bir boşanma olayı vukû buldu. gerçekten evlilik çok ürkütücü gelmeye başladı. bir insan ile aynı evde milyon tane sorunu çözmeye çalışırken sadece çözümlerin çıkar uyuşmazlığına binaen birbirlerinde hiç unutamayacaklar hasarlar bırakmaları.. en kötüsü sadece araları bozulduğu için birbirine yaptıkları iyilikleri sayıp, layık olmadığını söylemek, hanımefendiyi evine göndermek.. ne olursa olsun belirli bir dönem evli kaldığın kişiye sadakaten de olsa bunu söylememek gerekir (elbette Allah hiçbirimize bunu yaşatmasın). gerçekten bu mu evlilik diye düşünüp duruyorum. çevremde pek hoş evliliğe sahib bireyler yok. "sendeki ben, bendeki sen".. bunu kavramadan kimse evlenmesin n'olur ya!
-Klasik erkek yalanı.Sonunda itiraf etti.
“Sana kalben ihanet etmedim. Beynen ihanet ettim. Çok pişmanım, hata yaptım. Bir daha asla hata yapmam” dedi.
-Sen?
Ve sen;
Benim susarak biriktirdiklerim için,
bir gün haykıra haykıra
hesap vereceksin……!
Nebi Yıldız
-Bazen siz evi terk etmezsiniz. Ev sizi terk eder.
Sen bana evin içindeyken evsiz hissetmenin ne demek olduğunu öğrettin.