Okuldaki Kiraz Ağacına Tırmanmak
Karanlıkta koşmaktan nefret ediyorum. Bunu bir daha söylemeyeceğime söz vermiş olsam da söyleyeceğim: Nefret, nefret, nefret, nefret, nefret, nefret, nefret, nefret ediyorum! Hey şeyden nefret ediyorum. Yeni evden, okuldan, arkadaşlarımdan nefret ediyorum. Büyükannelerden nefret ediyorum çünkü ölüyorlar. Kedilerden nefret ediyorum çünkü ortadan kayboluyorlar ve kiraz ağacından aşağıya inemiyorlar. Sevgililerden nefret ediyorum çünkü "Sana aşığım" demiyorlar. Kendimden de nefret ediyorum çünkü herkes görüyor ama ben göremiyorum.
Sayfa 184 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
Gözün ortasındaki kısım
Bazı haberler insanın yanında sarılabileceği bir kedi varken verilmeli.
Sayfa 29 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
En yakın uzak yer. Kulağa bir filmin sonunda çalınan müziklerden biri gibi geliyordu. Hüzünlü, tatlı ve sonsuz umutla dolu.
GENÇ TİMAŞ YAYINEVİ
"Bana veya benim hakkımda söyledikleri her kelimeyi öğrendim, sakladım ve hiç unutmadım. Hiçbirini..
Düşünce ve kelimelerin karmaşık işleyişini nasıl çözdüm bilmiyorum ama bu kendiliğinden ve hızlıca oldu. İki yaşına geldiğimde tüm anılarımda kelimeler, tüm kelimelerimin de bir anlamı vardı.
Ama sadece zihnimin içinde..
Şimdiye kadar tek kelime konuşmadım..
Neredeyse on bir yaşındayım......"
Sayfa 256 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Çok küçükken -belki henüz birkaç aylıkken- kelimeleri, bana ikram edilen tatlı bir içeceğe benzetir ve limonata gibi içerdim. Sanki tatlarını alırdım. Karmakarışık düşüncelerime ve duygularıma anlam kazandırırlardı. Annemle babam beni hep konuşmalarıyla sarıp sarmalarlardı…
Sayfa 255 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Kelimeler kar taneleri gibi etrafimda uçuşuyor. Her biri narin ve eşsiz, yere düşmeden avucumda eriyip gidiyor.
Icimde kocaman bir yığin hålinde birikiyorlar. Birbirine geçmiş düşüncelerden, cümle ve deyimlerden daglar, zekice ifadeler, espriler, aşk şarkıları...
Sayfa 255 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Kelimeler…
Etrafım binlerce kelimeyle çevrili. Belki de milyonlarca..
Sayfa 255 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Sanki biri bana bir yapboz verdi ve üzerinde büyük resmin olduğu kutu bende değil. Bu yüzden bittiğinde resmin neye benzeyeceğini bilemiyorum. Tüm parçalar bende mi ondan da emin değilim.
Sayfa 254 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Sessizlik nasıl bu kadar gürültülü olabilirdi?..
Sayfa 252 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
‘Bazen böyle kontrol edemediğimiz şeyler olur, Melody.
Sen herşeyi doğru yaptın.’
Suçluluktan ölüyordum…
Sayfa 241 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
‘Daha önce kelimeleri hiç bu kadar istememiştim…’
Sayfa 238 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Ölü gibi sessizdim…
Sayfa 239 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Orada öylece oturdum. Sabah kristal gibi başlamış ama gün kırılmış cam parçalarına dönmüştü..
Sayfa 226 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI
Belki hiçbir şey olmamıştı. Sadece ben hep olduğum gibiydim.
Sayfa 170 - GENÇ TİMAŞ YAYINLARI