Anlık
insanı muhatabı öyle etkiliyor ki. yanında dostu olan, karşısında ona anlayışla bakan biri olan, omzuna başını yaslayacak birilerine sahip olan, ona güvenen hocaları olan, destekçi ailesi olan... çok şanslılar.
ve diğerleriyse..
Artıq bir yerdən sonra önəmi qalmır heçnəyin. Saçlarının uzunluğu, qısalığı artığ bir məna daşımır, daramaq üçün güzgü önünə həvəslə qacmırsan. Gözəl görünmək üçün səbəblərində tükənir "əşi əsas rahatlıqdı" deyib kəsib atırsan. Səhərlə gecədə itirir mənalarını. Yatmaq üçün gecəni, şirinçay içmək üçün səhəri gözləmirsən. Günün hər saatı eyni kədərə bürünür. Bir insan çoxmu, bir insan əksikmi heç dərd etmirsən. Varlarsa varlar, yoxlarsa yoxlar sloqanı ilə yaşamağa başlayırsan. Bir vaxtlar insan içinə qaçıb başını qatan, yada insanlardan sıxılıb təkliyə sığınan sən artıq o sən olmursan. Elə həmin yalnızlığı milyon içərisində yaşamağa başlayırsan. Ehtiyac qalmır qaranlıq səssiz otaqlara, çünki o qaranlıq artıq bütün hüceyrələrində yaşayır. Qaranlıq sən olursan. Həyəcanla, maraqla izlədiyin o filimlər artıq sıxıcı gəlməyə başlayır, kitablardakı cümlələr isə anlaşılmazlığını ən üst səviyəyə daşıyır. Yaşamağa səbəb axtardığın vaxtlar başlayır beləcə. Ümidlər hələdə olduğu yerdə qalır. Bəli ümidlər heç bir zaman ölməz. Amma bir zaman sonra onlar belə sıxılır bu yaşamdan sadəcə "olacağı varsa olsun" a sığışıb hədər olub gedir. Sonda bu boşluğun İçərisində "heç" olub gedirsən...
Uzağda qalan qadın.
Mən sevdiyi adamı itirmiş bir qadın deyiləm. Onu heç qazanmamış bir qadınam. Uzağda qalan qadın. Sevilməyən, hətda heç görülməyən qadın. Sevən getməz deyə qayda yoxdur qurban olduğum, sevilmədiyi zaman sevən də gedər.Çox uzağa gedər, özündən belə uzağa. Bir də qayıtmaz, bilər çünki gözləyəni yoxdur geridə. Bəzən arxaya baxmadan getmək lazımdır. Çünki arxaya baxsan, əllərini görsən, qayıdıb qucağlayarsan, gedə bilməzsən. Ona çıxmayan bütün yolların sonu uçurum olardı kaş. Sevdiyi adamı tərk edən qadınlar, əgər varsa cənnət, cənnətə getməli. Çünki bu dünyada yanacağı qədər yanmışdılar artıq...
Kitabı bitirdim sanıyorsun ama aslında kitap seni bitirdi.
Kapak Kızı
Ayfer Tunç
Seni çok özledim demek istiyorum
Cümlede en çok da, çok kelimesi az kalıyor.
Sende beni çok özle demek istiyorum.
Bu kez de çok kelimesi, çok olur diye korkuyorum.
Söyleyince çok oluyorum.
Susunca da çok ölüyorum...
"Bazen, konuşmamak daha iyi hissettirir. Hiçbir şekilde. Hiçbir şey hakkında. l Hiç kimseye."
“Eskisi gibi değilim, değişiyorum ve bu iyi hissettiriyor..”
Eski beni nerede ve nasıl kaybettiğimi hatırlamıyorum.
Sadece bir akşam vakti balkon serinliğinde otururken
geldiğim tüm yolların bana ne kadar uzak olduğunu gördüm.
Bazı şeyler gözünüze gözünüze sokulur da görmek istemezsiniz. Bundan sonra yok öyle kör gibi davranmak💅💁🏼♀️
Kötüyüm... İyi hissedemiyorum çoğu zaman. Bu histen kaçmak için gün boyu kendimi boş şeylerle oyalıyorum. Sırf düşünmemek için köreltiyorum beynimi. Ama ne zaman bıraksam kendimi buna, içimdeki hüzün açığa çıkıyor. Kalbim, sanki biri onu ellerinde sıkıyormuş gibi sıkışıyor. Boğazıma kocaman bir yumru oturuyor. En kötüsü de nedenini bilmiyorum. Nedensiz değildir elbet ama bu bilinmezlik daha da sıkıyor canımı.
Keşke her içimden geçeni kağıtlar haricinde insanlara aktaracak kadar da ön yargınız olmasa! Bir yandan minnettarım çünkü kalemim daha da güçlenmiş oldu. Dilek tutmuştum böyle ama bedelini iç dünyamla ödeyeceğimi bilsem, o gün dileği tutarken o acemilikte tutmamaya özen gösterirdim.
10.03.2024