Bir güne sığan bir ömür
Bir idama tanık olup etkilenerek yazmış bu eserini 
Victor Hugo Kim etkilenmez ki? Hiç tanık olmamış da olsam her türlüsünün acısını tahmin edebiliyorum. Ama nereye kadar? Bunu uzaktan hissedebilmek, empatisini kurabilmek ne kadar mümkün?
Mahkumun diliyle anlatılan hikâyede birinci gözden yaşıyoruz endişeyi, pişmanlığı, umudu. Onunla beraber tanık oluyoruz hazırlıklara. Anılarını beraber hatırlıyoruz film şeridinden izler gibi.
80 sayfaya sığdırılan bir son gün. Alıntılayacak cümle çok, her biri ayrı etkiliyor insanı. Orjinalini okumak isterdim. Okuma listemde Iş Bankası yayınları ekliydi ve hâlâ okuyacağım etiketiyle kaldı, bununla paralel hareket etmedi basım farklılığı nedense ayrı bir kitap olarak algılandı.
Son sayfaya kadar hatta son cümlede bile umut hep vardı. Kızıyla buluşması, bilinç akışları okuyucuya keskin bir etki bırakıyor. Ölüm cezaları hakkında vicdanlara seslenecek bir eser.
