"İnsanlar karanlığı nurdan daha çok sevdiler, çünkü işleri kötüydü" diye yazar İncil'de. "Çünkü her kötülük işleyen nurdan nefret eder, ve işleri ayıplanmasın diye nura gelmez" (Yuhanna, III, 19)
İncilin " Süleymanın məsələləri bölmü" nün 16 - cı fəslinin 18 - ci ayəsində belə buyrulur: "Əcəldən əvvəl təkkəbür gələr , fəlakətdən əvvəl lovğalıq ruhu gələr " .
İnsanlar ışıktansa karanlığı daha çok severler,çünkü yaptıkları şeyler fena şeylerdir. Kötülük yaptıkları için azar işiteceği korkusuyla ışığa gelmez .