Şu dünyada gerçek ne korkunç bir şeydir! Kimse gerçeği görmek istemiyor..
Hayat hızlı trenle yapılan kısa bir yolculuğu andırır.
İşte bu yüzden insan, bir kez daha dinlemelidir en sevdiği şarkıyı..
Ölmek, yok olmak, sevdiklerinden ayrı kalmak ne kadar korkunç değil mi? Allah ölümü niçin verdi? Ölüm olmasa daha iyi olmaz mıydı?
Uyku, insan için bir istirahat, musibetzedeler için bir rahatlama vesilesidir. Uykuda falan yahut filan endişesi olmadığı gibi, zindanla sarayın da farkı yoktur. Uykunun büyük kardeşi olan ölüm de ciddi belalara ve hastalıklara muhatap insanlar için bir nimet ve rahmettir.
- Allah en büyük mükâfatı hasta kullarına ayırmıştır, dedi. Hele haline şükreden, isyan etmeyen, ibadetlerini yapan hastalar var ya!
İşte onlara Cennet hurileri gıpta edecek. O hastaların yeri Peygamberimizin sağ yanıdır.
Onlar bu dünyanın üç-beş sıkıntılı gününe bedel, ebedi Cennet saadetleriyle müjdelenmişlerdir.
Öldürmeyen Allah öldürmüyor işte... Belki arkadan gelenlere ibret olabilmem, aynı yanlışa onların da düşmemesi için... Her şeyin dizgini elinde olan Allah, beni onun için yaşatmış olmalı...
Kalp temizliği diye bir şey var.
Öyle işliyor ki ilahi adalet, her şeyi,
Herkesin yüzüni görüyorsun. Sabret...
Nietzsche için Dionizos;
"Yakıcı aklın uçurumundan kaçarak coşkuya sığınmanın kurtarıcı imajıydı..."
Sayfa 100Kitabı okudu
"Aslında insanın kendini veya başkasını putlaştırması, sonuç olarak, aynı yere çıkar: şifası güç bir aşağılık duygusu saplantısına."
Sayfa 97Kitabı okudu