![Seda [صدا] :](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F907111_1706135666_KnFBU.jpg){kind=small}
"Unutmayın Doğu Almanya, Doğu Almanya'dır;
Batı Almanya, Almanya'dır."
Sayfa 24Kitabı okudu
Gurbet yolu böyle. Sanki dikenli tellerin arasından geçiyormuş gibi bir yolculuk bu. En iyisi yine dönüş yolunu düşünmek. Ne zaman gerçekleşeceği, hangi trenin, kaçıncı seferiyle olacağı henüz bilinmeyen o uzak yolculuğu düşlemek.
Sayfa 24Kitabı okudu
20:30. Tren Uzunköprü'de. Duygular ne çabuk değişiyor. Trenin koridorlarında bu kez daha önce hiç yaşamadıkları, içlerine hiç oturmamış olan bir hissiyat dolaşmaya başlıyor.
Burası vatanlarını son kez görecekleri yer.
Sayfa 24Kitabı okudu
"Düğünden bir ay sonra gittim gurbete. Ama hasretlik zor geldi, bıraktım. Öyle erken döndüm ki, eşime yazdığım mektup bile benden sonra geldi."
Sayfa 25Kitabı okudu
Sanki hayatlarında bu tren yolculuğundan öncesi hiç olmamış, bir evleri, aileleri, memleketleri hiç yokmuş gibi.
Sayfa 27Kitabı okudu
İşçi başına bir Alman çöreği ve yanında koyu bir kahve ikram edilecek. Çöreklerin yenilip, kahvelerin kaldığını görenler zamanla öğrenecek. Türkler çay sever.
Bir süre sonra menü de değişecek.
Kahve yerine çay, çörek yerine peynir ekmek verilecek.
Sayfa 29Kitabı okudu
Gurbette yarenlik edecek birini bulmak ne büyük nimet!
Sayfa 29Kitabı okudu
"Gleis 11"... Tophane'den çıkıp gözünü Münih'te açan her Türk işçisini işte bu tabela karşılayacak.
Sayfa 31Kitabı okudu
Sevkiyatı yöneten müdür kimin nereye gideceğini bir kez daha gözden geçiriyor. Elinde tuttuğu dosyada Anadolu'dan gelen işçilerin yazgısı duruyor.
Sayfa 31Kitabı okudu
1961 yılının yaz aylarında Berlin'in orta yerine büyük tuğlalar yerleştiren Alman inşaat işçileri,
ördükleri duvarın gölgesinin çok uzaklara düşeceğini biliyor muydu?
Sayfa 35Kitabı okudu