Bizim kültürümüz hiçbir şeyden çekmemektedir, kibirli koltuk miskinlerinden ve kırıntı-insanlıkların aşırı bolluğundan çektiği kadar; bizim üniversitelerimiz,
istekleri hilafına, tindeki içgüdü-kötürümleştirilmesinin bu türünün asıl seraları olmuşlardır.
Sayfa 40
On yedi yıldır yorulmadım, şimdiki bilim sektörümüzün tinsizleştirici etkisini ortaya
koymak için. Bilimlerin muazzam kapsamının günümüzde her bireyi mahkûm ettiği katı kölelik, daha
dolu, daha zengin, daha derin yaratılıştaki insanların artık kendilerine uygun bir eğitim ve eğitici
bulamayışlarının bir nedenidir.
Sayfa 40
Aslında bir şeye ihtiyacı olduğunda orada olacağımı biliyor
Sayfa 20 - Nemesis kitapKitabı okuyor
Sokrates istiyordu ölmeyi: — Atina değil, o
verdi kendi kendisine zehir çanağını... "Sokrates bir hekim değil, yalnızca
ölümdür burada hekim... Sokrates yalnızca, uzun süredir hastaydı..."
Sayfa 23
En gözalıcı gün ışığı, ne
pahasına olursa olsun akılcılık; aydınlık, soğuk, dikkatli, bilinçli, içgüdüsüz yaşamın, içgüdülere
karşı direnen yaşamın kendisi yalnızca bir hastalıktı, bir başka hastalıktı — ve kesinlikle "erdem"e,
"sağlık"lılığa, mutluluğa geri dönmenin bir yolu değildi...
içgüdülerle savaşmak zorunda olmak —
budur dekadansın formülü: yaşam yükseldiği sürece, mutluluk eşittir içgüdü.Kendisi de kavradı mı bunu? Kendini kandıranların bu en akıllısı Sokrates? Sonunda söyledi mi bunu
kendine, ölüme karşı sergilediği cesaretin bilgeliğiyle?...
Sayfa 23
Akıl = erdem = mutluluk sadece şu anlama gelir: Karanlık
arzulara karşı sürekli bir gün ışığı oluşturmalı — aklın gün ışığı.
Sayfa 23
Ne pahasına olursa olsun, akıllı,berrak, aydınlık olunmalı: içgüdülere, bilinmeyene verilen her taviz, aşağıya çeker...
Sayfa 23
Artık ölmüş olan yüreği sızlamıyordu, fakat bedeninin içinde kara bir solucan içini kemiriyor, etini didik didik parçalıyordu.
Sayfa 43Kitabı okudu
Nasıl bir hayattı bu: Sürekli,
yalnızca para kazandım, para, para, ve hep başkaları için, ve şimdi, şimdi bana ne yardım edecek?..
Sayfa 39Kitabı okudu
Ölümünün acısına arkanda bıraktıkların tek başlarına katlanacaklar. İntiharın bu bencil yanından hoşlanmıyordun. Ama tartınca, ölümün dinginliği yaşamının acı dolu çalkantılarına üstün geldi.
Sayfa 70 - Sel yayıncılıkKitabı okudu
Tanrı her zaman elimdekini almıştır zaten...
Sayfa 35Kitabı okudu
Rahmetli babam hep derdi: ‘Bizim için rahatlık,
keyif yoktur, bizler sırtımızdaki yükü mezara kadar taşırız.’
Sayfa 35Kitabı okudu
Bir defasında ben de mutlu olmak, tasasız insanların dünyasının ne kadar güzel
olabileceğini duyumsamak istedim... Ben
de bir defa birkaç güzel gün geçirmek istedim, bir defa, ölmeden önce bir defa...
Sayfa 34Kitabı okudu
“Yine yalnızım. Her zaman yalnızım!.."
Sayfa 34Kitabı okudu
terk edilmek...
Hiçbir şey hissetmedim. Hiç canım yanmadı: Hatta belki de –
bunun egoizmini niye inkâr edeyim ki– bana iyi gelmişti, çünkü böylece onunla bir daha karşılaşacağım korkusunu
da duymayacaktım. Kendimden ve hafızamdan başka tanık kalmamıştı. O günden beri daha sakin bir insan oldum.
Sayfa 29Kitabı okudu