Babamla teheccüd namazına kalkmıştık. Dışarı baktım, bizden başka kalkan yoktu.
"Keşke onlar da kalksaydı" dedim.
Babam dedi ki: "Keşke sen de kalkmayaydın."
"Peki neden?"
"Sahibine üzüntü veren günah, gurur veren ibadetten hayırlıdır."
Sadi Şîrazî
..
"Şeyh Sâdî-i Şirâzî sabah namazına aile efradını kaldırırken, bebeğini de kaldırırmış.
Hanımı:
Ne istiyorsun, o daha küçük bir bebek, niçin kaldırıyorsun? deyince
Şeyh Sâdî-i Şirâzî:
Seherde ağlamaya alışsın! buyurmuşlardır."
^
Dervişin biri aklısıra " Ben Allah'ı gördüm!" diye iddia eder dururmuş.Bu söz Cüneydi Bağdâdi'nin kulağına gelince tebessüm etmiş, "Eğer öyle olsaydı" demiş; "beni gördüğünde ölürdü." Birgün karşılaşmışlar, derviş Cüneyd'i görür görmez hemen o an ölüvermiş.
Yani ?
Yani ,değil küllünü , cüzünü görmeye bile tahammül edememiş.Tıpkı Hz.Musa gibi.(Hemen hatırlamalı, nûr-ı ilahî dağa tecellî edince Hz.Musa değil yârin zâtını görmek nûruna bile bakamamıştı.)