Zülfü kaküllerin amber misali
Buyu erguvandan güzelsin güzel
Kızarmış gonca gül gibi yüzlerin
Şahı gülistandan güzelsin güzel
Yüzünde yeşil ben aşikar olmuş
Çekilmiş kaşların zülfikar olmuş
Gözlerin aleme hükümdar olmuş
Mihri Süleymandan güzelsin güzel
Kurulmuş göğsünde bahçeyi vahdet
Hatmolmuş kadrinle tubayı hikmet
Cemalin seyreden istemez cennet
Sen huri gılmandan güzelsin güzel
...
Beni aşk-ı mecâzdan kurtar
Şugl-i nâz u niyâzdan kurtar
Aşkım ile resîde-yi tahkîk
Olayım âşıkân-ı Hakk’a refîk
Dâmenâlûde-yi günâhım ben
Korkarım âkıbet tebâhım ben
Rüstem-i nefsime zebûn oldum
Çâh-ı isyânda sernigûn oldum
Bize senden olur meded ey yâr
Gayrıdan yok ümîdimiz deyyâr
Bir sözüñ nezd-i Hak’da olmaz iki
Mihr birdir şafakta, olmaz iki
Bizden olsun durûd-i nâma’dûd
Rûhuna ey habîb-i Hayy-i Vedûd
Ere sûr-i visâle ahbâbıñ
Görmeye sûz-i hicri ashâbıñ
Sen Ḫüdâ’ya, Ḫüdâ saña âşık
Olalı ey muhabbeti sâdık
Ağlarım hicr-i yâr ile her şeb
Sensin Allah bilir bu hâle sebeb
Olmasan sen bu âlem olmaz idi
Bu meserret, bu mâtem olmaz idi
Bâ’is-i ḫilkat-ı cihân sensin
Ḫân-ı Levlâke mîhmân sensin
Da’vet ettikde Rabb-i bîenbâz
Atlası etti saña pâyendâz
Raḫşına ‘arşı etti seniñ rikâb
Kaldı ol rehde akl-ı kül bîtâb