Seven bir kadın bu yüzden sevdiği kadar nefret edebilir!
Sayfa 220Kitabı okudu
Bana gülerek bakan esmer gencin gözlerinin içi parlıyordu, gülüşü öylesine ürkütücüydü ki titremekten kendimi alamadım.
Sayfa 26 - Defne karacaKitabı okudu
Acılarım dayanılmaz bir raddeye ulaşırken yalnızca izliyorum. Elimden başka bir şey gelmediğinden değil, ayağa kalksam bile adım atacak dermanım kalmadığından bu seyirci kalışım. Artık yükleri taşımaktan yoruldum, bunu defalarca kez sözlerimde ve melodilerimde haykırdığım halde duyan olmadı... Hepsi sağırdı sanki, belki görürler diye çırpındım ve el salladım. Onlar bu hareketlerimi mutluluktan sanıp karşılık olarak gülerek el salladı, yakınıma gelip görseler aslında yüzümde acı dolu bir ifade göreceklerdi. İnsanların aptallığı belki de bir insanın acılarından tamamen kurtulmasına vesile oldu.
Kafamda neler var neler, kimselerin erişemediği... Sana ellerimle sunmuştum oraların anahtarını. Sana hislerimi değil düşüncelerimi bahşetmiştim. Oysa senin gözünde zerrece değeri yoktu bunların. Hisler ve düşünceler değil, görünüştü seni cezbeden. Hoş, hepiniz - evet hepiniz - böyleydiniz. Soyutlandım sizden, kendime duvarlar ördüm ve içini en sevdiğim renklere boyadım. Tavanlarında asılı kitaplar sarkıyordu o duvarların, duvarları rengarenkti. Zemininde notalar doluydu, iç içeydi hepsi. Şimdiyse yavaşça değil, süratle vazgeçiyorum. Evet, yine 'siz' kazandınız... Hep bir değil bin kazanmaz mı zaten? 
Ruh Adam'dan bir söz geliyor aklıma bunu düşündükçe... " Kendi ordusu bütün mevcudu ile düşman safına geçen bir kurmay ne yapabilir?" Ben yılardır bir kurmay'ım. Ordusunu düşmanların yalanlarına kurban etmiş, yalnız kalmış bir kurmay. Elimden gelen şey yalnızca beyaz bayrak çekmek, nihayetinde onurunu da yitirmek...