Uçurumlar var diyorum
İnsanla insan arasında, kendiyle kendi arasında..
Kendine has bilinç akışı
Böyle düşüş görmemiştim ölgün ve kırık çakılmış kalmıştım
Gelecek zamanlı düşler çatıyordum kapladığım şuncacık yerde;
Bu ölçümsüz gökyüzünde...
Kendimizle oynayan güçsüz mahluklarız biz,
Yaptırımla ödülü gönlümüzde barışık tutan.
Mesafemiz kuyruğumuzla başımız arasında gider gelir,
Dehşetli sevincimiz bulunca ayrılmazlığını yengimizle yenilgimizin.
Devimimiz: Felcimizin kaynağından fışkıran,
Güçsüzlüğümüz: Kıvrak istemimizin yatağı.
Böylece doldururuz biz her kaygının, her doyumun kucağını...
Pembe toprak ve kayalar çığlık verdi zakkuma.
Bilmedim hiç hayatın olağanlığını,
Zakkumun iniltisini bir sağır kadar duydum ben de!..
Beden
Onun bedeni bir tımarhane.
İçinde çok işçi, deli ve çalışkan!
Onun bedeni bir kule.
İçinde çok basamak, karanlık ve nemli.
Güldürerek çıkarır merdivenlerden,
Ağlatarak indirir aşağı!
Onun bedeni bir küre.
Yüzeyi çok giz, parlak ve akışkan.
Döndürdükçe gösterir çarpıtmaz,
Zamana saygılı ve acıyan...
Ölüm dansı söylencesi soruları ışıklandırır ve her konuşmadığımızı hep susmaklı yanıtlarımızı en gelecekte bir küçük limana dek daha ne kadar ve kim için süsleyerek, taçlandırarak, biriktirip avucumuza kapayacağımızı
Sayfa 23Kitabı okudu
Bir dönüştü tekrarlanan,
Ruhlanan bardaklarda şarap tadardık,
Unutanlardan değil hatırlayanlardık.
Sessizce büyük kitapların Aykırı kahramanları girerdi çağrısız.
Bu ne çok renk yüzünüzde.
Sayfa 76Kitabı okudu