Eylül ayında okuduğum “EYLÜL...”
“VEDALARI BİLE BİR SAADET OLUYORDU..
ONLAR BİRBİRİNDEN AYRI BULUNMAKLA AYRILMIŞ OLMUYORLARDI...”
Eylül (s. 178)
Edebiyat derslerinin vazgeçilmez sorularından biri de şudur: İlk Türk psikolojik romanımız; 
Mehmet Rauf’un 
Eylül kitabı. Ayrıca bireyin öznel yaşantısını doğrudan konu alan ilk roman olarak da bilinir..
İlk olarak 1900 yılında Servet-i
Sayısal zihnimizle oynamayın...
“Ah bu eksiklik duygusu. İnsan değilim, sanki bir denklemim...”
Sayfa 59Kitabı okudu
Eylül gelince...
“Ee. Sonbahar bu. Artık bu kadar güzellik ve sıcaklık verdikten sonra Eylülden daha ne beklenir. Eylül malum ya, hüzün ve matem ayıdır.. Ne renk, ne koku. İşte yapraklar ölüyor, rüzgâr insafsız, yağmur inatçı. Evet, her şey çürüyor. İnsanlar da çürümeyecekler mi...”
Sayfa 156Kitabı okudu
DELİLA... (İncil’de geçen bir hikaye)
“Delila; Eski Ahit’te serüvenleri anlatılan savaşçı kahraman Şimşon’u (Samson) aldatarak Filistinlilere teslim eden kadındır. Şimşon’u tuzağa düşürmek için dil döker, tükenmez gücünün uzun saçlarından geldiğini öğrenir ve uykudayken saçlarını keserek onu düşmanın eline verir. Bu öykü dolayısıyla ‘Delila’ adı, ‘şehvet düşkünü, düzenbaz’ anlamında kullanılır...”
Sayfa 86Kitabı okudu
Eylül’de biraz deniz havası iyi gelecek...:)
“Şimdi farz et ki Boğaziçi’nde, ya da mesela Adalar’dayız... Deniz yok mu deniz? En sıcak havalarda bile insana can verir. Serin... mavi... hoş... Hâlbuki burada poyraz çıkacak diye ta saat sekizi, dokuzu beklemeli... Duman, duman... Külhan gibi... Sonra manzaranın sınırlı olması, monotonluğu... Düşün Suad: Bir sandalımız olurdu. Sabahları erken, ya da akşamları geç vakit sen şemsiyeni kapardın, ben küreklere sarılırdım... Mehtap olsun olmasın, oranın geceleri ne güzeldir...”
Sayfa 7Kitabı okudu