r
Ruh Halim
Hayat karşısında yorgunum artık
Ve zindeyim ölümün mihrabında.
Fikirsiz ve duygusuz kötürümler bile sahte mutluluklar yaşarken, tabiatın mutluluk veren güzelliklerini görememek, enfes kokuları mutlulukla duyumsayamamak inanılmaz derecede acı veriyor bana.
Işıldayan yolların hep karanlık tarafını seçtim gezerken,
Ölümü bilmeyi ve ölümden daha çok maviyi sevmeyi…
İkizler burcu mu acaba?:)
Bazen anlık bir öfke bazen de sebepsiz bir huzursuzlukla çarpan kalbim, ansızın anlamsız bir şekilde dingin ve huzurlu bir denize yelken açıyor, bazen de yüreğim sıkışıyor, boğulurcasına nefessiz kalıyorum. Mutlu olmak bana göre bir şey değil, çünkü kendimi azıcık huzurlu hissettiğim anlarda ansızın beliren baş ağrılarım, dünyayla arama aşılmaz bir duvar örüyor.
Ölümün olmadığı o ülke nerde?
- Ölümdür, ölümün olmadığı tek ülke!
Aklımda kayalar kopuyor, duvarlar yıkılıyor.
Arafdayım..
Ölümle hayatın arasında bir yer varsa, ben oradayım
Bekliyorum, gökyüzüne doğru açmayarak ellerimi
Ve bilmeyerek neyi beklediğimi.