- akıl hastanesi beni çağırıyormuş gibi hissediyorum..
Sessizlik beni üzdü. Sessizliğin sessizliği değildi. Benim kendi sessizliğimdi..!
Halet-i ruhiye
" Ruh halim, nasıl söyleyeyim, heyecanlıydım işte. Gürültüsüz ayaklarım ve sessiz kıyafetlerimle, bir körler şehrinde gezen, gören bir adam gibi hissediyordum. "
Sayfa 139Kitabı okudu
"Bir derdim var sanki benimde bilmediğim."
| 
Bir okur
Zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun.
| 
Abdurrahim Karakoç
