Verilen emeğin, çırpınan yüreğin ve tertemiz sevginin bile, bir kıymetinin olmadığını anladığım günden bu yana, hayatı akışına, insanları layığına, kendimi de kendi haline bıraktım.
Ne olacaksa olsun...
Herkes yazar oldu bende olayım dedim ama on dakika yazıyorsam yirmi dakika düşünüyorum. Yirmi dakika yazıyorsam kırk dakika düşünüyorum. Oysa düşünmeden yazmayı hayal etmiştim(!)
Aldım kitabımı çıktım dışarı, sonbahar görünümlü bir kış. Yan banka birkaç kişi geldi güldü, yedi içti arabaya binip gidecekler.Baktım bütün çöpler masada. Kitabımı kapattım kalktım "afedersiniz" dedim ön camı biri indirdi hâlâ arka koltuktakiler kahkaha atıyor bu sırada bi hızla bütün çöplerini alıp camdan içeri attım. "Sakın bulaşmayın dengesizim ben" deyip kitabıma kaldığım yerden devam ediyorum.