Çok sahiplenmeden yaşamak lazım belkide hayatı.
Kendimizin bile sahibi değilken,
Çok da bağlanmamak lazım
sahibi olmadığımız hiç bir şeye ve hiç kimseye.
Her an avucumuzda yok olacak bir kelebek gibi.
Hem de her zaman
bizimle kalacakmış gibi.
Yarınlar hep var olacakmış,
Hem de hiç yarın yokmuş gibi yaşamak lazım hayatı..
Ucundan tutarak kenarından köşesinden.
Ama yüreğimizin en derininden yaşamak lazım!
Eksik kalmadan; İYİLİKTEN, SEVGİDEN.
Çok şey diyecektim, anlamını kalmadığını gördüm sustum.
Koşmak istedim, beklenilmediğimi hatırladım, vazgeçtim...
Kimse bilmedi...
Çok zor oluyor insanın her şeyi içine atması ve içinde debelenmesi...
Ceplerinde cümleler saklayamazsın.
Boğazın düğümlenir konuşamazsın.
Nasıl anlatayım?
Kendimi çok üzdüm...
Hasılı; ne yaparsam yapayım sonunda içimle baş başa kalıyorum ve derin bir hüzün gelip kaplıyor içimi.
Benim yurdum içimde galiba..