İnsanın ufkunu genişleten, yeni bakış açıları kazandıran ve estetik bir zekâya ulaşmanın anahtarlarından olan bu külliyatı şiddetle tavsiye ederim. Daha bir bu kadar daha okunması ve incelenmesi gereken eser olsa da yolu yarıladığım için kendimi şanslı hissediyorum.
William Shakespeare
Yeryüzünde tufan mı kopmuştu diye öylece baktım etrafima, bu neyin hüznüydü göğsünden çıkarıp etrafa dağıttığı..
Sanırım 5 saniye izledim..
Gelin evi diye bir program.. Bu şirret, edepsiz, kültürsüz kadınları kim kendine eş ve hangi ana baba gelin alıyor merak ediyorum..
Hani Anadolu kültüründe "oturmasını kalkmasını bilmek" diye bir kural vardır ya, unutulmuş sanırım.. Bayağıdır "insan içine çıkmadım", izleyince garip geliyor doğrusu..
ASKER: Kocan mı?
KADIN ("Evet" anlamında başını salladı): Üç ay olmuştu evleneli... Çok bekledim, döner diye... Beklemenin savaştan da zorlu olduğunu o uzun kış öğrendim. Dağlara kar yağdı hep...
ASKER: Dönmedi mi bir daha?
KADIN ("Hayır" anlamında başını sallar.): Elini göğsüne götürüp "Vuruldum galiba" demiş... Eli kanlanmış Ri'nin... Beşli bir gelinciğe dönmüş... Bir arkadaşı anlattı sonradan... (Susar. Duygusuz bir tonda.) Yalnızdım. Soğuktu. Ateşim yoktu. Üşüyordum. Pirincim bitmişti. Açtım. Işığım yoktu. Karanlıktaydım. (Susar. Hatırlamaya çalışır.) Bir akşam bir asker kapımı zorladı. Para ve yiyecek bir şeyler verdi. Elimde bir kaç dolar... Kasıklarımda ince bir sızı... Bir de askerin ağzından yayılan ekşi bir bira kokusu... Sonra başkaları geldi. İlki gibi zor olmuyordu artık. Uzanıp yatıyordum, o kadar...
Sedat Veyis Örnek- Pirinçler Yeşerecek