89
Seninle ben, hep sevişecek gibi baktık birbirimize.
Bir kez öpüşemedik, ama ruhun ruhumla sevişti.
O gece bir yıldız kaymış, keşke sırf bunun için sevseydim seni.
Çünkü ev bazen,
Dört duvar ve bir çatıdan oluşan tuğla yığını değildir.
Ev bazen, insanlardır...
Bazen ruhum 'siyahın' en 'koyusundan' hiç çıkmak istemiyor
Sen kayıp bir şehirsin...
herkes ararken,
ben buldum seni
ve artık benimsin.
Kırıklarından öpeceğim, dudaklarım paramparça olana dek.
Seninle olmanın en güzel yanı ne biliyor musun?
Elin elime değmeden avuçlarımı terleten sıcaklığını
En içimde hissedebilmek.
her şeyi vermek istedim sana. dünyayı sermek istedim ellerimle sana. sunmak istedim. kendimi açmak ve avuçlarına bırakmak istedim. kırık camlarımı bile. beni gör istedim. savunmasız, apaçık, çırılçıplak. yaralarımı, yanıklarımı, çatlaklarımı ve kırıklarımı. kusurlarımı. istedim ki bu harabe evde bir yatağın olsun. bir sığınağın olsun. seni korumak istedim. seni saklamak istedim.
“Kanatları ağrıyan küçük kızım
Ben seninle ne yapacağım?”
Sayfa 484
“Şimdi sana nasıl dokunsam, zaman dokunmaz bize?”
“Hani dudaklar birbirine değmek üzeredir ama değmez ya...
Bence dünyanın en güzel yeri tam o zaman dilimi."
“Canımı acıttın!”
“İsteyerek olmadı.” dedi adam.
“Öpersen geçer.”
Sayfa 89
Şimdi orada olsaydım, gözyaşlarını öpücüklerle silerdim.
