İnsan; yanlışa yanlışla karşılık vermemeli ve
kendisine herhangi bir kötülük yapılsa bile kötülük yapmamalı.
Sayfa 77Kitabı okudu
Ölüme Gülerek Yürümek
Biri çıkıp diyecektir ki, Evet, Sokrates, ama çeneni tutamaz mısın, o zaman yabancı bir şehre gidebilirsin ve kimse sana karışmaz. İşte buna vereceğim cevabı anlamanızı sağlamak benim için çok güçtür.
Sayfa 72
"Nerede korku varsa, orada utanç da vardır..."
Sayfa 19Kitabı okudu
İnanılmaz derecede doğru konuşuyorsun Sokrates.
O hâlde varlıkları tanımak için -mümkün olduğunca- sadece düşüncesini kullanan ve düşünme sürecine görme duyusunu karıştırmayan, düşünme yetisini desteklemek için herhangi başka bir duyusuna başvurmayan kişi en arı bilgiye ulaşır. Bu kişi sadece arı düşünceyi kullanarak gözlerden, kulaklardan ve tek bir kelimeyle belirtmek gerekirse, ruhun algılarını körelterek gerçeklere ve sağduyuya ulaşmasını engelleyen bedenin tümünden kurtulmuş bir şekilde, yalıtılmış varlıkların herhangi birinin özüne dair bilgilerin peşine düşer. Söyle Simmias, böyle bir adam gerçeğe ulaşamazsa başka kim ulaşabilir?
-İnanılmaz derecede doğru konuşuyorsun Sokrates.
Sayfa 100
Ölveda
Keyif ve Sokrates'in az sonra öleceğini düşündük- çe içimi kaplayan acı alışılmadık bir bileşim oluşturuyordu. Orada hazır bulunanların tümü de aynı hâldeydiler. Bazen gülüyor, bazen ağlıyorduk; hele içimizden biri, Apollodoros bu duyguları hepimizden yoğun yaşıyordu. [ Onu ve huylarını az çok bilirsin zaten.
zanaatçıların da ozanlarla aynı hataya düştüklerini gördüm. Zanaatlarını güzel bir şekilde icra etmeleri yüzünden, çok daha önemli başka alanlarda da bilge olduklarını sanıyorlardı ve bu kusurları sahip oldukları bilgeliği gölgeliyordu. [22] Sonunda, kehaneti doğrulamak üzere şöyle bir ikilemde kaldım: Herhangi bir alanda onların anladığı şekilde bilge ve onların anladığı şekilde cahil olmaktan kaçınmalı mıydım, yoksa onlar gibi [kendini bilge sanan bir cahil] mi olmalıydım? Hem kendime, hem de kehanete, "olduğum gibi kalmak daha iyidir" yanıtını verdim.
EUTHYPHRON - Aklımda olanları sana bir türlü an- latamıyorum Sokrates. Sohbetimiz konu etrafında dönüp dolaştığı hâlde nereye yerleştirmeye kalkarsak kalkalım yerinde durmuyor.
Sokrates, cezanın kesinleşmesinden sonra, haksız yere mahkûm edildiğine inandığını söyler ve konuşmasını şöyle bitirir: "Artık ayrılma vakti geldi çattı, ben ölmeye, sizler de yaşamlarınızı sürdürmeye gidiyorsunuz. Hangisinin daha iyi olduğunu sadece tanrı bilebilir."
O, hiçbir şey bilmediği hâlde bir şeyler bildiğini sanıyor, oysa ben hiçbir şey bilmemekle birlikte bunun bilincindeyim.
Bu durumda, hiçbir şey bilmediğimi bildiğim için az da olsa ondan daha bilgeyim sanırım.
İyice bilin; bir değil, bin kez ölmem gerekse de, doğru bildiğimi yapmaktan vazgeçemeyeceğim.
“Size söylüyorum yargıçlar, beni öldürtmüş olacaksınız ama kendi cezanız benim mahvımı takip edecek ve Zeus üzerine yemin ediyorum ki bu ceza beni çarptırdığınız ölümden çok daha korkunç olacak. Hayatınızın hesabını verme ödevinden kaçmak için böyle davrandınız.”
“İnsanları öldürerek size yaşamayı bilmediğinizi haykıracak birini engelleyebileceğinizi mi sanıyorsunuz? Hesabınız çok yanlış: Böyle bir paçayı kurtarma biçiminin ne yararı vardır ne güzelliği.”
Sayfa 51Kitabı okudu
