"Bu kirli dünyada sahip olduğum en büyük mutluluk bilimle uğraşmak."
Ve bitti... Olağanüstü duygularla...
Bir kez kendini bulmuş olan kişinin bu yeryüzünde yitirecek bir şeyi yoktur artık. Ve bir kez kendi içindeki insanı anlamış olan bütün insanları anlar...
Sayfa 69Kitabı okudu
“Çünkü sen,yalnızca kolay,oyun gibi ve ağırlıktan yoksun olanı seversin,bir kadere müdahale etmekten korkarsın.”
“Şahsen ben insanları yargılamak yerine,onları anlamaya çalışmaktan zevk alıyorum.”
Kişi birine haksızlık ettiği zaman, zarar uğrayanın da basit, bir noktada da olsa yanlış yaptığını veya haksız davrandığını saptamaya ya da bu şekilde kendini kandırmaya uğraşır ve bundan gizemli bir hoşnutluk duyar.
“Bütün dünya,benim için yalnızca seninle ilintili olduğu ölçüde varlık kazandı.”
Farklı hisseden, farklı hassasiyetlere sahip
ve farkmdahğı güçlenmiş başka bir insan haline geldiğimi biliyorum. Daha iyi bir insan olduğumu iddia edecek cesaretim yok elbette, ama daha mutlu bir insan olduğumu biliyorum, çünkü o buz gibi donuk hayatım için yeni bir anlam buldum, yaşamın kendisinden başka bir sözcükle açıklayamayacağım bir anlam.
Sayfa 67Kitabı okudu
Dünyanın en önemli şeyi, insanın kendi kendisi olmayı bilmesidir. İnsanı soylu kılan, makam, kanın ayrıcalığı, yeteneği değil, kişiliğini korumayı ve kendine özgü biçimde yaşamayı başarma ölçüsüdür!
“Kimdim ki ben senin gözünde? Yüzlercesi arasından sadece birisi,sonrasız sürüp giden zincirde tek bir serüven halkası.”
“Senin için…adsız olandım.”
“Ölmem sana acı verecek olsaydı eğer, o zaman ölemezdim.”
“… çünkü yeryüzünde hiçbir şey kuytulardaki bir çocuğun fark edilmeyen sevgisiyle karşılaştırılamaz.”
Özel sebeplerim var. İnsanların arasına karışmamı engelleyen.
Binlerini sevindirmenin ve bundan sevinç duymanın ne kadar kolay olduğunu hissediyordum: İnsanın kendini açması yeterliydi, insandan insana canlı bir akış başlıyordu hemen, yükseklerden derinlere iniyor, derinlerden tekrar sonsuzluğa yükseliyordu.
Sayfa 63Kitabı okudu