Merhaba,
Bugünde çoğu yerde şatışta ve trendlerde olan Mürebbiye’den bahsedeceğim. Stefan Zweig’ın okuduğum 5. kitabı. Bilinmeyen Bir Kadının Mektubu kitabının başarısını teyit geçti.
Kitapta sade ve hoş dört kısa hikaye yer alıyor. Bu hikayeler “Mürebbiye, Yaz Novellası, Geç Ödenen Borç, Kadın Ve Yeryüzü”
Kitabın konularından bahsedeyim. Mürebbiye’nin hüzünlü kaderi, yaşlı bir beyin genç bir kıza olan hislerindeki çekingenliği, tiyatro oyuncusunun sadık hayranı ve biraz doğa biraz karşı cinsler arasındaki etkileşim, his yoldaşlığı.
Hepsinin sadeliği beni çok memnun etti. Kitabı okumak meditasyon gibi geliyor. Aralarından en sevdiğim hikaye sonuncusu olan “Kadın Ve Yeryüzü” idi. Diğerlerine kıyasla anlatımı, betimlemeleri, karakterlerin hisleri daha canlı geldi gözüme, kulağıma.
Özellikle üzerinde düşünmeyi gerektiren kitaplardan sonra kendini dinlenmeye almak isteyen okurlar için hoş bir kitap. Almak istemeyenler içinde öyle. :)
Son bir şey, Venedik Yayınlarından okumanızı tavsiye etmiyorum. İyi geceler dilerim.
