Addas İbn Arabi’nin doğrudan doğruya felsefe ile münasebetinin olduğuna dair hiçbir veriye rastlanmadığını, hatta kendinden bir önceki nesile mensup İbn Tufeyl’e dahi hiçbir atıfta bulunmadığını belirttikten sonra, felsefeye dair antipatisini, Farabi’nin meşhur el-Medinetü’l Fazila’sındaki bir ibareye şiddetle karşı çıkıp onu “kafir” olmakla suçlayarak ortaya koyduğunu söyler.
İnsan, tıpkı ağaca benzer. Ağaç kökünden, insan da kulağından sulanır. Diğer bir ifadeyle insan, sözle mayalanır. Yunus; gönlü, aklı, zihni tarumar olmuş Anadolu insanının kulağını suladı. O insanın ihtiyacı olan sözü söyledi. O söz muhabbettir, o söz merhamettir, o söz meveddettir, o söz şefkattir.
Siz Yunus'un dünyanın geçiciliğinden bahsettiği bir şiiri okuyup biraz sonra borsadaki hesaplarınızla ve işlemlerinizle ilgili bir hayale kapılıyorsanız orada bir problem vardır.