Tutunamayanlar // Oğuz AtayTutunamayanlar
Vazgeçiyorum; bütün insanlığın önünde eğilerek özür diliyorum: beni yanlıșlıkla çıkardılar sahneye.
Hayattan çıkarı olmamak, hem Tanrının hem de insanların gözünde affedilmez bir suçtur; gelişip yayılmaması için gerekli her türlü tedbir alınacaktır. Bütün tarih, bütün iktisat, bütün sosyoloji, bütün psikoloji, kısaca bütün lojiler, hayatın çıkarcılığa dayandığını göstermek...
Ne yapmalı? Bugüne kadar sürdürdüğüm gibi, çevremdeki kişilerin davranış ve tutumlarını bilinçsiz bir aldırmazlıkla benimseyerek bu renksiz, kokusuz varlıkla yetinmeli mi; yoksa, başkalarından farklı olan, başkalarının istediğinden çok farklı, köklü bir eylem isteyen gerçek bir...
Sonra sen de uykusuz geçen kâbuslu bir gecenin sabahında, on bininci fincan kahveni yudumlar ve sokak satıcılarının pencereden sızan seslerini dinlerken, 'kahramanlar marşı'nın son notalarını kâğıda geçirirsin."
"+Ben ölünce küllerimi onun gamzesine gömün Olric.
-Siz öldükten sonra hâlâ gülüyorsa külleriniz okyanusa yakışır efendimiz."