Yanlış bir hayalin şehrinde kaldım,
Sevdiği ben değildim
Anlatamam...
15 Ocak 1906 (2 Kânunusani 1321) Pazartesi
Beyazıt Kütüphanesi’ne gittim. Kadri Bey de geldi. Halil Cevat Efendi Granada resimlerini yine gösterdi. Pertavsızla baktık. İbnü’r-rüşd’ün hocasının 520 tarih-i Hicrisinde yazdığı Kitabü’s-salat, Kitabü’s-sıla ilh. kitaplarının fotoğrafla alınmış numunelerini gördük. Elhamra Sarayı, Kurtuba cami-i meşhûru 106 sene kadar bir zamanda yapılmış ve hitamından 500 sene kadar sonra Hıristiyanlar eline geçmiş.
Ben de erkân üçüncü sene ortası Elhamra Sarayı’nı rüyamda gezmiştim.
Her şey olur şu gönlüm de bir tek sensiz olamaz.
Kırk tane yıl geçti ahir ömrümden,
Bir kırk daha gelip geçse üstünden,
Ben yine yarın gibi severim seni.
"Ben afsun bilmem," dedi Anacık Sultan. "Keşki bilsem."
"Nasıl olur da bilmezsin, hay Anacık Sultan? Beni mi kandırıyorsun? Sen Kırkgöz Ocağı olasın da... Şimdi gidince benim oğlumu kurtarınca da..." Heybeyi gösterdi. "Ya oradakiler ne?"
"Ben onları bin yıldır dağlardan toplarım, ben onları bin yıldır kaynatıp özünü çıkarırım. Ben onları bin yıldır insanlara dağıtırım," dedi. Anacık Sultan dingin, güvenli. "Bak oraya," diye de dağları gösterdi. "Her şey oralarda. Her şey çiçekte, her şey otta. Bütün tılsım şu şırlayarak gelen ışıkta. Kusura kalma bacım, böylesi kerametler benim elimden gelmez. Keramet şu durmadan doğuran toprakta."
Sayfa 297 - YKYKitabı okuyor
Biliyorsun
Bütün acılarına 'yeşil ışık' yaktım olmadı
Bütün korkularına'arka çıktım'olmadı
Dağlara merdiven dayadım olmadı
Haziranda kar oldum yağdım avuçlarına olmadı
Sevdim olmadı -yandım olmadı-taptım olmadı
Benden artık pes
Bu aşkın biletini istediğin gibi kes
Nasılsa gidiyorsun
Biliyorum git...
Ama ardında
Ağlayan bir çift göz
Paramparça bir yürek
Ve yıkılmış bir dağ görmek istemiyorsan
Çek silahını-daya sırtıma
Titrersem namerdim...
Sen vurdun da ben ölmedim mi?
📜 Ahmet Selçuk İlkan
Ben sevdayı senin gözünde tanıdım.
Bir Mayıs gecesinin hevesi düştü tenime.
Yapraklar açtı, bahar bindi dalıma,
Leylakların yeşilden mora çalındığı gün.
Şeytan gördüğümü düşünürken
gördüm ki en büyük düşman benmişim kendime
ayyaşlar yerle bir ederken şehri
yine de en çok ben
açmışım kendime
tükendim uyanık kalmak için
dönüştüm baştan ayağa
tuz bastım yarama
çalkalandı her bir zerrem
kanım dondu
diri diri gõmmek istedim kendimi
ama geri çekildi toprak
sen çoktan çürümüşsün dedi
bana yapacak iş bırakmamışsın.
Sayfa 102Kitabı okudu
Ve ben sana sarılmak istiyorum, gözlerinin içine bakarken gülmek... Aptalca şakalar yapmak, heyecandan kalbimin ritminin bozulmasını istiyorum...