KORKMAK İSTEMİYORUM ... - 1000Kitap

Sana birsey soyleyim mi? Bazan elimden birsey gelmeyecek anlarda farkindaliklarim olurdu. kaldigim yerden aci ceke ceke devam ederdim. Oyun ozaman baslardi. Herseyin farkindayim deyip kendimi geri çekmek istedigimde ise, kendilerini temize cikaracak bahanelerini duymak istemezdim ve yine devam ederdim oyuna. Bas etmek korkusu degildi bu. Kendi türümden olan o varliklarin daha fazla dusmelerini görmek istemememdi. Yine onlar onlar icin degil kendim icin. Korkmak istemiyorum insanlardan.onlar gibi olmadigima sevinip kibirlenmek istemezdim. Eglenirlerdi yasarlardi. Ben ruhumun derinliklerine kactikca onlarin ustunde degil altinda ezildigimi gordum. Her ne olursa olsun ben bu hayati yasamaliydim. Bas etmeliydim. Siradanlasmaliydi insanlarin kotulukleri. O zman yasaya bilirdim. Peki kötülüğe asina olunca nasil saf kalabilirdim. Bu benim en büyük kararsizligimdi. Peki simdi iyi miyim. Degilim . Her zamandan cok dosta ihtiyacim var.

Reklam

Ahmet

@AhmetEzim·

5yıl

Şimdi düşünüyorum da, çocukken canımı sıkan en büyük şey, sokakta oynarken annemin beni eve çağırmasıydı. Sadece bu kadardı, başka hiçbir şey canımı sıkmıyordu, bir derdim yoktu. Savaşlarım yoktu. Yarınlar için hiç kaygılanmıyordum. Oysa şimdi çoğu zaman, yarınların gelmesini bile istemiyorum. Ya da ben yok olup gitmek istiyorum. Çünkü bizler büyüdükçe yaralarımızda büyüyor. Bir gün gelecek kaygısıyla savaşırken, başka bir gün, terk edilişlerle savaşmak zorunda kalıyorum. Bu da yetmezmiş gibi sevdiklerimi toprağa veriyorum. Biriktikçe birikiyor içimdeki yangınlar. Yaşama sevincimi kaybediyorum, ben büyüdükçe insanlara olan güvenim o kadar azalıyor. Bir merhabayı çok görür olduk karşıdan gelen herhangi birilerinden. Bir güleryüzü esirgiyoruz kasa da duran, kasiyerlerden. Ne istiyorum biliyor musunuz? Yağmura yakalandığımda önümde yürüyen herhangi birinin yanına gidip şemsiyesinin altına sığınmak, onunla yürümek. Bu çok mu güç? Korkmak istemiyorum insanlardan. Masum bir tebessüm gerçekten yaşama sevinci doğurabilir. Büyüdükçe anlıyorum ki; hayatta ki en güzel şey çocuk olmakmış. Her güzel şeyin sonu olduğu için büyüyormuşuz meğer. Hiçbir güzellik sonsuza dek sürmüyormuş. Ah o renkli uçan balonlarım, sizleri çok özlüyorum...