Yara izleriyle kaplı ellerinde onun kalbini taşıyan kraliçeyi kurtarmak için elinden hiçbir şey gelmezdi.
Sayfa 572Kitabı okudu
Her ölüm beni eksiltir,çünkü insanlığın bir parçasıyım ben.
Kendi raflarındaki bütün kitapları okuduğu gibi, her ay kütüphaneden koca bir yığın kitap da ödünç alırdı.
Ama, Aleks'in en sevdiği şey okumaktı. Ortalıkta görünmediği zamanlar, evdeki herkes, sessiz bir köşede kitabın birine gömülmüş olduğunu bilirdi.
Vladimir Tumanov kitabı neden yazdığını anlatıyor:
"Oğlum Aleks okula başladığında matematik ona çok can sıkıcı geldi. Gerçekten de kitaplarının benim o yaşlarda okuduklarım kadar sıkıcı olduğunu fark edince, bir çare aradım. Nasıl nasıl derken, oğlumun fantastik kitaplardan çok hoşlanması hana ipucu verdi. Matematiği fantastik bir öyküyle bir araya getirerek, Alekse matematiğin de bir macera olabileceğini anlatmaya karar verdim. "Kraliçeyı Kurtarınak" işte böyle doğdu. Oğlum, bir kitabın başkarakteri olmaktan büyük heyecan duyarak, bulmacaları peşi peşine çözdü. Matematiğe bakışının ciddi biçimde değişikliğe uğradığını gözlemledim..."
“Sihirli sözcük AFGOI mi yani?” diye tereddüt etti Vanessa. Hiçbiri emin gözükmüyordu. Ya yanlışsa? İşlerin öyle tereyağından kıl çeker gibi kolaycacık gitmeyeceği kesindi.
“Eh, AFGOI olmak zorunda,” dedi Aleks. “Elimizde bir tek bu var. Bunun Rechner’i uzak tutacağını ummaktan başka çare yok…”
Sayfa 163 - Günışığı Kitaplığı
Her şey göründüğü kadar iyi gitmiyordu demek. Kral, Aleks’le Vanessa’nın Jayden’a yardım ettiğini biliyor, ama gene de Jayden’ın zindandan çıkamayacağından emin görünüyordu.
Sayfa 58
“Kalemi kaybettim.” Niyeti yalan söylemek değildi! Ama artık iş işten geçmişti ve… belki de en iyisi buydu. Böylece kimse alınmayacaktı.
Sayfa 25
Kalemi otobüs durağında bulduğum sırada,birinin ayak seslerini duydum…ama ortada kimseler yoktu.
Sayfa 23 - Günışığı Kitaplığı
Aleks bir an için Sam’e ayak seslerinden söz etmeyi düşündüyse de sonra vazgeçti. Sam buna asla inanmazdı. O her şeyin kanıtını isterdi; Aleks’in fantastik romanlarına hiç tahammülü yoktu.
Sayfa 14
İzini sürmek, çalışıp onu hak etmek gerekiyor. Okuduğum bütün kitaplarda bu iş böyledir.
Ortalıkta görünmediği zamanlar, evdeki herkes, sessiz bir köşede kitabın birine gömülmüş olduğunu bilirdi.