Evet, ayrıntıları fark etmek, seçebilmek, perde gerisini hayretle temaşa etmek insanı bazen çıldırtıyordu ama perdeye bakmak yerine perdenin gerisine bakmak aynı zamanda tarifsiz bir güven duygusu da veriyordu. Hafıza kayıtları mı demeli buna. Bu nasıl bir şeydi? Göz, görmemeye alışıyor da bir yerden sonra ama hafıza unutmuyordu. Unuttum sanıyordu ama unutamıyordu.
Sayfa 27 - Hatice Ebrar Akbulut