gülümserdi. elinde olmazdı. korkmak asla aklına gelmezdi. niye gelsin? kapının yanında asılı bir erkek pelerini, avcı yayı, çoban kepeneği olmadığını kendisi de görmüştü zaten. erkek kardeşlere, babalara ya da oğullara, sonradan intikam için peşlerine düşecek birine dair hiçbir emare yoktu. birinin gözünde bir kıymetim olsaydı, yalnız yaşamama izin verilmezdi zaten.
Sayfa 199 - kirke