İnsan böyle bir şey.
Nerede, hangi yaşta olursa olsun, kabuğunu kırıp içine baksan içi cılk yara. Yarasız, dertsiz, sırsız insan yok da , işte kimisi üstünü iyi örtüyor. Ben de örttüm. O kadar kapattım ki, kendim bile sormadım kendime.
Sayfa 198
Vay be dedim, öldüğün anda bütün mahremiyetin bitiyor.
Sayfa 98
Ben de
Ama kendimi kovamıyorum. Kendimin içinden çıkıp gidemiyorum. Bedenim ruhumun betonu gibi, çık içinden çıkabilirsen.
Sayfa 13
Okur Takip Önerileri
Önsöz
Hayvanlar hastalık kapar ama sadece insan bütün varlığıyla hastalığın pençesine düşer.
Sayfa 15
Demek ki sevda acısı, entelektüel onurdan daha önemliydi…Ne var ki korku geçici, sevda acısı ise kalıcıydı.
Sayfa 167
