"Herkes kendi içinde bir kutu kibritle doğar. Ama bunların hiçbiri kendi başına yanmaz. Oksijene ve aleve ihtiyacı vardır. Oksijeni sevdiğimiz ve bize iyi gelen insanların nefesi; alevi de güzel sözler, kitaplar, müzikler, yemekler, seyahatler, hobiler olarak düşünebiliriz. Bunların ikisi bir araya gelince kibritlerden birini yakar ve içimiz sıcacık olur, bu sıcaklık ruhumuza enerji verir. Elbette sıcaklık zamanla azalır ama çok geçmeden başka bir kibrit yanmaya başlar. Fakat kişi kendi tutuşturucularını keşfedemezse kibritler nemlemir, küflenir ve hiçbir şekilde bir daha da yanmaz. Zamanla ruh öyle üşür ki kendine başka enerji kaynakları aramaya çıkar ve bundan sonra da insanın başı kötülükten, dertten, tasadan, kederden kurtulmaz."
Laura Esquivel