Leartes.
İnsan sevdikçe güzelleşir, güzelleşince de
Bir pırıltı verir dünyaya kendinden,
Sevdiği yok olup gitse bile.
LEARTES:
hamlet'e, boş övgülerine gelince..
bir oyun, bir gençlik hevesi say bunları.
bir menekşedir açmış erkenden, bahar günü,
açmış ama sürmez; tatlıdır, ama solar gider,
bir anlık güzel bir koku, hepsi o kadar.
Sayfa 19Kitabı okudu
"Dünyada hiçbir deva sana şifa olamaz artık" dedi Leartes.
Sayfa 202 - anonim yayıncılıkKitabı okudu
Uzun zaman sonra okuduğum tiyatro eserlerinden biri oldu. Aslında Shakespeare'in eserlerini hep çok okumak istemiştim, içinde gerçek parçalar barındırdığı için. Bu okuduğum ilk kitabı oldu. Daha önce parça parça birkaç kitaptan okumuştum.
Kitap çok sürükleyici, her olaydan sonra tahminler yürüttüm. Hamlet ve Ophelia'nın bu şekilde ayrı kalmasını istemezdim tabii ama olay bu zaten. Aslında kitabın sonunda Hamlet kral olur diye düşünmüştüm. Çünkü yapmak istediği şey babasının intikamını almaktı daha çok.
Hamlet kitabın başında Ophelia'yı çok sevdi, mektuplar gönderdi ama sonrasında Ophelia'yı hep aşağıladı, mektup yazmamaya başladı artık. Ophelia da hem babasının ölümüyle hem de aşkının acısıyla kendini sulara atar ve boğularak ölür. Hamlet ise Ophelia'nın öldüğünü mezarı başında öğrendi.
Ne kadar güzel olduğundan falan bahsedip durdu orada - her şey kül olduktan sonra ateşe atılan şu misali.
Kitabın sonunda Hamlet ve Leartes kılıç sallamaya başlarlar birbirlerine ama Leartes'in kılıcında zehir vardı. Kral yine rahat durmamıştı. İçeceklere de zehir katmıştı ama olay kralın istediği gibi gercekleşmedi. İçeceği Hamlet'in annesi içti ve öldü. Hamlet de kralı öldürdü ve sonra kendisikendisi de aldığı zehirli kılıç darbesinden dolayı öldü.
Ophelia'nın aşkı kitapta çok anlatılmıyor. Bir aşk uğruna neler yaşadı. Bunun üzerinde çok durulmamış. Arka planda bırakılmış. Ama kitap da asıl olarak Hamlet'i anlatıyor tabii. Bir aşk hikâyesi olsaydı esas belki de onun üzerinde dururdu.
Aslında aşkla...
Hamlet 
William Shakespeare
Leartes: Şeytan canını alsın senin!
Hamlet: Güzel dua etmiyorsun sen.
Rica ederim, çek parmaklarını boğazımdan!
Leartes
Büyüdükçe insan, yalnızca bedeni değil,
O mabedin içindeki akıl ve ruhun
Sorumlulukları da büyür.
Leartes.
Bir oyun, bir gençlik hevesi say bunları.
Bir menekşedir açmış erkenden, bahar günü,
Açmış ama sürmez; tatlıdır, ama solar gider,
Bir anlık güzel bir koku, hepsi o kadar.
Leartes, Anadolu'da bir anneanneyi anlatıyor:)
Senin şerefine düşebilecek gölgeyi düşün
Tatlı dillerine fazla saflıkla inanırsan.
Kaptırırsan yüreğini, açarsan temiz koynunu
Taşkın heveslerine. Ophelia, koru kendini.
LEARTES: ...dediklerimi unutma. OPHELIA:Hepsi kilitli aklımda, anahtar da sende
Kadının Sadakati
"Demek bütün suçu bizde bulursun, Telemakos. Bize kin tutarsın. Ama yanılıyorsun. Bana sorarsan, suç taliplerde değili senin anan olacak o aklı uzun kadındadır. Üç yıl geçti, neredeyse dört yıl olacak, oyalar durur bizi. Hepimizin yüreğine umut salar, her birimize elden haberler uçurur, sözler verir. Oysa bambaşka düzenler kurar kafasında. Hele şu son kurduğu düzene bak. Odasına koca bir dokuma tezgahı yerleştirmiş. Durmadan bez dokur. Ne yaptığını sorunca da, büyükbabana, soylu yiğit Leartes'e kefen dokuduğunu söyler. Kefen bittiği zaman içimizden birine mutlaka varacakmış. Biz de boun eğdik., bekler dururuz. Oysa geçende öğrendik ki gündüzleri dokuduğu kefeni geceleri çıra ışığında sökermiş! Tastamam üç yıl bizi böyle kandırdı. Ama dördüncü yıl hizmetçilerinden biri hanımının kurduğu düzeni gelip anlattı. Biz de gittik, Penelope'yi tam bezi sökerken yakaladık! (...)
Sayfa 60Kitabı okudu
LEARTES:
Ölçülü kal sevginde, kaptırma kendini
Arzunun belalı akışına.
Ay ışığında açsa güzelliğini
En ürkek kız vermiş olur kızlığını.
Sayfa 20Kitabı okudu
Toplum eleştirisi yaparken güldürmek :)
Çocukların bir işin başlangıcı ya da bitişi vesilesiyle önemsiz birini hep bir ağızdan kutladıklarını, kendisinden on kapik alınca o kişiye nasıl yaltaklandıklarını görünce sinirlenir, utanırdım. Müşterilerin yanında hilekâr saray mensupları gibi davranırlardı. Bu da bana neredeyse her gün Shakespeare’in Polonius’unu* hatırlatırdı.
Müşteri göğe bakarak:
- Yağmur yağacak sanırım, derdi.
Boyacılar da:
- Evet kesinlikle yağacak! - diye hemfikir olurlardı.
- Ancak bunlar yağmur bulutu değil. Belki de yağmaz.
- Yağmaz, beyefendi! Eminiz ki yağmayacak.
*Shakespeare’in ünlü tragedyası Hamlet’te kralın başdanışmanı, Leartes ve Ophelia’nın babası.
Sayfa 33Kitabı okudu
