wah waldo
@lefebre_
kaldı bu silinmez düşünce suçu üzerimde..
öğretmen
65 okur puanı
Haziran 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
...
Bilir miydim yaklaşan karanlığı daha önceleri,
Son verilebilir yaşamın benimki olduğunu?
Şendim, şendim ben,
Kahkaham insanları ürkütürdü!
Zamanı azaldı artık, zorlanmış bedenimin,
Olduğum gibi ölmeliyim, olduğum gibi ...
Aşk, bağ ve hiçbir utkuyu düşünmeden,
Kalıvermeliyim öylece kaskatı!
wah waldo tekrar paylaştı.
"Yalnızım.
Dipsiz bir karanlık var ve ben yalnızım, terk edilmiş haldeyim.
Sevgi isteyen kalbimin yalnızlığı dayanılır gibi değil. İnancım nerede kaldı? Derinlerimde, içimde bile, boşluk ve karanlıktan başka bir şey yok. Tanrım, bilmediğim bu acı ne kadar da sancılı. Bana dur durak bilmeyen bir acı çektiriyor. İnancım yok.
Kalbime doluşan ve bana tarif edilmez bir kaygı veren söz ve düşünceleri dile getirmeye yeltenmiyorum bile."
wah waldo tekrar paylaştı.
Şu daralan göğsüme bir pencere açsam da
Ne gam. kasevet,
Yıkıntı, çöküntü, moloz
Birikmişse orada,
Çıkarıp atabilsem dışarı!
Sayfa 151 - Vadi YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
wah waldo tekrar paylaştı.
Nasıl dur emri verilebilir?
Adama nasıl canlı olmadığı ve hiçbir zaman
yaşamadığı söylenebilir?
Sayfa 13 - DemavendKitabı okudu
wah waldo tekrar paylaştı.
“Çünkü acı çekmek, insanın ihtiyaçlarından biri. Hele kalkıp bir de günah işlemişsen! Cennette olsan da bu ihtiyacı gidermek istersin.”
Sayfa 209Kitabı okudu
wah waldo tekrar paylaştı.
çünkü sen benim karanlığımın şarkılarını duyamazsın,
göremezsin yıldızlara çarpan kanatlarımı..
Bir kitap okudu
56 syf.
·
Puan vermedi
yok artık bir yanardağım!
gözlerime indirdiğin melekler de yok artık
gittiler beni dili dargın bir zamana verdiler
gördüler aşkı yaraya süren bir semazenim ben
bu nefes kimindir dediler bu kendine dönen kimdir?
bilmediler içime dökülen bu kuyular sendendir
ruhuma diktiğim bu lekeler emanetindir bilmediler
dediler: kalbi susmuş bir adamdır bu! terk edin!
eli düzgün yüzü güzel bir ölüm getirin ona!
şiiir ve uzak
işte kalktım! işte öylece bekledim kendi vadimde!
döndüm dört kitap indirdim dört süvari eliyle
dört erguvan çiçeği dört gümüş inci
dört gümüş inci içre dört gül gazel seçtim
indi ellerimin tezgâhından dört gül inci!
indi gövdemin gözlerinden dört gümüş kelime!
arş ve ayna, kürsü ve kalemdi bunlar şimdi söyle
ey mührüyle sırtıma sus düşüren zerre
hırkamda açılan hendek hakkı için
suyun tuzun ve gülün hakkı için söyle!
h a n g i m ü l k ü n e f e n d i s i d i r ş i i r ?
kör ve uzak
ve işte sonunda kalbimi de yedim!
kalmasın dedim orada beyaz bir ben
herkesin beni unuttuğu o günaha gideyim
alnıma dökülsün dilimden düşmeyen keder
kırk bin yılın kırbacı kefenimde gezinsin
ve işte sonunda aklımı da yedim!
kırgın kadehlere uzandım üzgün bir dille
bu benim elimdir dedim bu da aynadaki ben
bu suyudur gözlerimin bir akşama varılan
ne kalbim kaldı bende ne de aklım anla
iki gündüz yetmez seni bir gece yapmaya!
herkesin günahını bıraktığı bir lekeyim bu yerde
levhaya susmuş eksik bir beden ile kime geldim?
şimdi terk edin çadırımı
bu mezar kalpten iyilik beklemeyin
dilemeyin benden artık size sevap dökemem
veremem bu benim kelimemdir hiçbir cümleyi geri
gidin alnınıza dökülen taşları seyredin biraz
ağzınızı süsleyen çığlıklar için yeryüzünü gezinin
suya inin suya eğilin suya bir şeyler söyleyin
ateşin avuttuğu kullarız biz
hiçbir ben’in duymadığı yalanlara sahibiz
bu bizim son günümüzdür sabahımız yoktur deyin
ey yalanı yaydıkça büyüyenler
bütün bunlar bir ömrün felaketidir bilin
çünkü sizdiniz tebessümü bir azaba dönüştüren
kalbe dökülen her sözün önüne siz geçtiniz
bilmediniz zaman hangi perdeden konuşur
hangi sözün kefareti yoktur bilmediniz
kör ettiniz ruhumda süzülen laleyi
devrileyim diyeydi çünkü bütün marifetiniz!
şimdi hangi dilde konuşsam
tanrının huyuna uymaz kelimelerim
hangi zamanın zulmünden geçsem
hangi yalanın gözlerine dokunsam
sesimi değdirdiğim her ağrıda
küfrolurum bin tövbenin tufanına!
Sayfa 11
"insanın yerlisi olduğu bi toprağı olmalı mı diye çok düşündüm. olmalı ve. vardır üstelik ama şu bir gerçek ki o toprak er yahut geç toz olup yahut kül, insanın boğazına yapışıyor."