Übermensch
@lesnarhomie
Büyük insanları aradım, her zaman, yalnızca onların idealinin maymunları oldu, bulduğum.
52 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Ve aslında nereden anlaşılır gelişkinlik? Gelişkin bir insanın duyulara iyi gelmesinden, aynı zamanda hem sert, hem yumuşak hem de güzel kokan bir ağaçtan yontulmuş olmasından. Kendisine iyi gelen şeylerden hoşlanır yalnızca; iyi gelme ölçüsü aşıldığında sona erer hoşnutluğu da, hazzı da. Gördüğü zararların çarelerini bulur, kötü tesadüflerden kendi çıkarı için yararlanır; onu öldürmeyen şey onu güçlendirir. Gördüğü, duyduğu, yaşantıladığı her şeyden içgüdüsel olarak kendi yekûnunu toplar. Seçici bir ilkedir o, çok şeyi elekten geçirir. İster kitaplarla, ister insanlarla, ister manzaralarla temas halinde olsun, hep kendi toplumundadır. Seçerek, izin vererek, güvenerek onurlandırır. Her türlü uyarana yavaş, uzun bir ihtiyatlığın ve tercih edilmiş bir gurunun ona verdikleri o yavaşlıkla tepki gösterir, kendisine yaklaşan uyaranı sınar, onun karşısına çıkmaktan uzaktır. Ne “şanssızlığa” inanır ne de “suç”a: başa çıkar kendisiyle, başkalarıyla, unutmayı bilir, her şeyin ona iyi geleceği kadar güçlüdür. Pekâlâ bir dekadanın tam zıddıyım ben: çünkü kendimi tarif ettim az önce.
-Friedrich Nietzsche
Bir kitabı okumaya başladı
Kendine daha çok yeterli olan diğerinden üstündür.
Okur Takip Önerileri
Ayrıca en kusursuz bilgiye sahip olmak bile bazı dinleyicileri ikna etmemizi kolaylaştırmaz, çünkü bilimsel söylev dinleyicilerin eğitimli olmasını gerektirir ve bu her zaman mümkün değildir.
Bir kitap okudu
309 syf.
·
Puan vermedi
Genel olarak bütün sıkıntıları yadsımak, bunların ortadan kaldırılması gereken şeyler olduğunu düşünmek, ( en büyük ahmaklıktır ) böyle bir düşünce taşımak... insanı ancak felakete götürür... üstelik kötü hava şartlarını tümüyle ortadan kaldırmayı savunmak kadar da aptalcadır.
~Friedrich Nietzsche
Kendimizi iyi hissetmemizi sağlayan her şey iyi değildir. Bize acı veren her şey de kötü olmayabilir.
İnsanlar en kötü hastalıklara, hastalıklarıyla savaşırken kullandıkları yöntemler yüzünden yakalandı. Çare gibi görünen şeyler uzun vadede, iyileştirmesi gereken hastalıkları daha da beter yaptı. Hemen etki gösteren, uyuşturan, zehirleyen şeylerin, sözde tesellilerin, insanı gerçekten iyileştireceğine inanıldı. Kimse fark etmedi... aslında bunların, bu bir anlık rahatlamaların bedeli sonradan ağır ödendi, şikayetler arttı, hastalığın genel durumu iyice kötüleşti.
~Friedrich Nietzsche
Olağanüstü bir beyne sahip insanlar, küçük beyinlilerin o her şeyi silip süpüren iradelerine göre hareket etselerdi, amaçlarına ulaşıp, uzun zaman varlığını sürdürecek yapıtlar ortaya koyabilirler miydi?
~Arthur Schopenhauer
Uzun zamandır şuna inanıyorum: İnsanın dayanabileceği gürültü miktarı ile zihinsel yetileri arasında bir ters orantı vardır... Kapıyı eliyle yavaşça kapatmak yerine gürültüyle çarpan bir insan yalnızca terbiyesiz değil, aynı zamanda bayağı ve dar görüşlüdür... Ancak, düşünen canlıların bilincine, ıslık çalmak, kahkahalar atmak, bağırıp çağırmak, çekiçle ya da kırbaçla vurmak... vs. suretiyle dalıverme hakkını kendinde bulan... bir tek kişi bile kalmadığında... uygar olabiliriz.
~Arthur Schopenhauer
Ne zaman öğreneceğim... opera için teleskop, tavşan avı için havan topu ne kadar fazlaysa, günlük hayat meseleleri için de... benim aklım ve ruhum o kadar fazla.
~Arthur Schopenhauer
Evlenmek, iki kişinin birbirleri için iğrenç birer nesneye dönüşmelerini sağlamak üzere mümkün olan ne varsa yapmaktır.
~Arthur Schopenhauer
Bazen karşımdaki kadın ve erkeklerle, küçük bir kızın oyuncak bebeğiyle konuştuğu gibi konuşuyorum. Küçük kız oyuncak bebeğin kendisini anlamadığını bilir, yine de bilinçli bir biçimde kendini aldatarak iletişim kurmanın keyfini yaşamaya çalışır.
~Arthur Schopenhauer
Hiçliğin o keyifli dinginliğini yok yere bozan bir olay diye niteleyebiliriz hayatımızı.
~Arthur Schopenhauer
Hayatın bize getirdikleri için gözyaşı dökmeye ne hacet?
Hayatın kendisine şöyle bir bakmak bizi gözyaşlarına boğmaya yetmez mi?
~Seneca
Biz telkinlerden bu kadar etkilenen yaratıklar olmasaydık, reklamlar o kadar da gerekli olmayabilirdi. Biz insanlar, duvarlarda güzel resimlerini gördüğümüz şeylere sahip olmak isteriz ama fazla sözü edilmeyen ya da başkaları tarafından övgü almayan şeylerle hiç ilgilenmeyiz. Lucretius da, "isteklerimizi belirleyenin kendi duyularımız değil, sağdan soldan duyduklarımız" olmasından üzüntü duyduğunu dile getirmişti.