Bir sen, bir ben, sevgilim, bir de bu bahar...
N'eyleyim sen güzelsin, bende gençlik var.
Ölüm gibi mukadder bir yol ki bu aşk,
Ucu ta Leylâ ile Mecnun'a çıkar...
“İnsan dediğin yediği her kazıktan sonra ‘Yok abi bundan sonra kimseye güvenmem ben,’ deyip de her seferinde kazık yemeye devam eden bir canlı türüdür.”
Suret hayranlığı aşk ehlinin bilgisizliğinin delilidir.
Zaten akıllı kişi, ayrılmak ihtimali bulunanla birleşmez.
Sevgili gönle yerleşirse gözde dolaşmaz.
Sevgi sabit olursa kendi yerinden intikal etmez.