Hər yerdə kitablar vardı ! Divarlar boyunca kitablarla dolu, qüsursuz rəflər yüksəlirdi. Divarın boyası belə görünmürdü. Qara, qırmızı, boz - hər rəngdə kitabların üstündə müxtəlif tərzlərdə və böyüklüklərdə yazılar vardı. Bu, Liesel Meminger'in həyatında gördüyü ən gözəl mənzərə idi.
O gece küçük çamaşırlığın lambasını açtığında, Liesel üvey babasının gözlerindeki tuhaflığı görmüştü. Nezaket ve gümüşten yapılmış gibiydiler. Eriyen yumuşak gümüş gibi. Liesel o gözleri görünce, Hans Hubermann'ın aslında çok değerli olduğunu anlamıştı..
Sayfa 38
Her yerde kitaplar! Bütün duvarlar oldukça kalabalık ancak mükemmel sıralanmış raflarla giydirilmişti. Duvarın boyasını görmek neredeyse mümkün değildi. Siyah, kırmızı, gri, her renkten kitabın sırtında değişik renkte ve boyada yazılar vardı. Liesel Meminger'in hayatında gördüğü en güzel şeylerden biriydi.
Hayretle gülümsedi.
Böyle bir oda nasıl olabilirdi! (...)
Gitgide oda küçüldü, ta ki, kitap hırsızı birkaç adımla uzanıp raflara dokunana dek. Tırnaklarının kitapların sırtına değip geçerken çıkarttığı tıkırtı sesini dinleyerek elinin tersini ilk raflarda gezdirdi. Çıkan ses bir çalgı sesi gibiydi ya da koşan ayakların notaları gibi. Peşpeşe raflar boyunca ellerini yarıştırdı. Ve kahkahalar attı. (...)
Kaç kitaba dokunmuştu? Kaç kitabı hissetmişti?
Raflara doğru ilerleyip bu kez daha yavaşça ve elinin içiyle tekrar kitaplara dokundu; avuçlarının içinde her kitabın sırtının oluşturduğu engebeyi hissediyordu. Işıklı bir hüzmeden yayılan parlak hüzmeler gibi büyülü bir histi, kusursuz bir güzellik karşısında duyulan his gibi. Birçok kez neredeyse yerinden çekip çıkaracaktı kitaplardan birini ama düzeni bozmak istemedi. Fazla mükemmeldiler.
Sayfa 129Kitabı okudu
Hayır, diye düşündü Liesel yürürken. Yorgun olan asıl benim kalbim. On üç yaşındaki bir kalp böyle hissetmemeliydi.
“Sen aç mısın?” diye sordu Rudy.
“Açlıktan ölüyorum.” diye cevap verdi Liesel. Bir kitap için.
Karanlıkta Bir Şarkı'da “Yorgun Kalpler” adında bir bölüm vardı. Romantik bir kız genç bir adamla sözlüydü ama çocuk onun en yakın arkadaşıyla kaçmıştı. Liesel onun on birinci bölüm olduğundan emindi. “Kalbim çok yorgun,” demişti kız. Bir şapelde oturmuş, günlüğünü yazıyordu.
Hayır, diye düşündü Liesel yürürken. Yorgun olan asıl benim kalbim. On üç yaşındaki bir kalp böyle hissetmemeliydi.
MAX VANDENBURG’DAN NOEL TEBRİĞİ
“Sık sık bütün bunların bitmesini istiyorum, Liesel.
Ama sonra, her nasılsa sen ellerinde karlarla bodrum basamaklarından iniveriyorsun.”
Rudy dünyayı bozguna uğratmak için kendini baştan aşağı siyaha boyayan deliydi.
Liesel kelimeleri okuyamayan kitap hırsızıydı.
Ama inanın bana, kelimeler yoldaydı ve geldiklerinde, Liesel onlara bulut gibi ellerle tutunup, yağmur gibi sularını sıkacaktı.
“Su berrak, zümrüt yeşili ve serindi. Liesel dipteki taşları görebiliyor, suyun tanıdık şarkısını duyabiliyordu. Dünya böyle güzel bir nehri hak etmiyordu.”
Sayfa 513Kitabı okudu
idareciler kitap okumazlar ufaklık, hatta makale bile...
Liesel
“O vali. Çok kitap okuduğunu sanıyordum.”
-Valinin karısı ellerini yan ceplerine soktu.
“Son zamanlarda burayı en çok kullanan kişi sensin “
manzarası kitap olan bir hayat!
“Her yerde kitaplar vardı! Duvarların her birinde aşırı doku ama kusursuz raflar yükseliyordu. Duvarların boyası bile görünüyordu. Siyah, kırmızı, gri -her renkte- kitapların sırtlarında farklı tarzlarda ve büyüklüklerde yazılar vardı. Bu, Liesel Meminger'in hayatında gördüğü en güzel manzaraydı.”
Liesel kelimeleri okuyamayan kitap hırsızıydı.
Sayfa 88Kitabı okudu
Sen aç mısın?" diye sordu Rudy.
"Açlıktan ölüyorum." diye cevap verdi Liesel.
"Bir kitap için."
“Sık sık bütün bunların bitmesini istiyorum, Liesel. Ama sonra, her nasılsa sen ellerinde karlarla bodrum basamaklarından iniveriyorsun.”
Sayfa 327