İnsan verdiği söz kadar değerlidir Liesel.
"Bana kitap alacak parayı nereden bulduğunuzu merak ettim."
Babası kaşığını ağzına götürürken sırıttı.
"Gerçekten bilmek istiyor musun?"
"Elbette."
Babası cebinden tütününün kalanını çıkararak bir sigara sarmaya başladığında Liesel sabırsızlanıyordu.
"Söyleyecek misin, söylemeyecek misin?"
Babası güldü. “Söylüyorum zaten, kızım." Sigarayı sarmayı bitirdi, masanın üzerine bıraktı ve yenisini sarmaya başladı. "İşte aynen böyle."
Annesi o sırada çorbasını bitirdi, geğirişini bastırdı ve babasının yerine cevap verdi. "Şu Keriz," dedi. "Ne yaptığını biliyor musun? Bütün o iğrenç sigaralarını sardı, pazara gitti ve hepsini bir Çingeneye verdi."
"Kitap başına sekiz sigara." Babası gururlu bir şekilde sigaralardan birini ağzına yerleştirdi, yaktı ve bir nefes çekti. "Sigaralar için Tanrı'ya şükür, ha, anne?"
“Açlıktan ölüyorum,” diye cevap verdi Liesel. Bir kitap için..."
Bu, Liesel Meminger’in hayatında gördüğü en güzel manzaraydı. Her yerde kitaplar vardı.
"Her yerde kitaplar vardı! Duvarların her birinde aşırı dolu ama kusursuz raflar yükseliyordu. Duvarın boyası bile görünmüyordu. Siyah, kırmızı, gri her renkte kitapların sırtlarında farklı tarzlarda ve büyüklüklerde yazılar vardı. Bu, Liesel Meminger’in hayatında gördüğü en güzel manzaraydı."
Hani çalınmayan tek şey kitaptı.:)
Liesel'in asıl istediği şey kitaptı:Islıkçı.
Yalnız, zavallı ve yaşlı bir kadın tarafından verilmesini istemiyordu.Diğer yandan kitabı ćalmak daha kabul edilir görünüyordu.Çalmak,sapkınca bir açıdan ,kitabı hak etmek demekki.
Sayfa 302 - MartıKitabı okudu
