Liesel: Bu iyi mi?
Max: Şimdiye kadar okuduğum en iyi kitap. Hayatımı kurtardı.
(Kavgam hakkında)
Sayfa 230Kitabı okudu
Rudy: Birlikte kaçmak ister misin?
Liesel: Açlıktan ölürüz.
Rudy: Ben zaten açlıktan ölüyorum.
Sayfa 141Kitabı okudu
''Üzgünüm, Liesel,'' dedi. Liesel onu çok iyi tanıdığından, söylediğinin dayakla ilgili olmadığını anlamıştı.
Sayfa 108Kitabı okudu
Liesel kelimeleri okuyamayan kitap hırsızıydı.
Ama inanın bana, kelimeler yoldaydı ve geldiklerinde, Liesel onlara bulut gibi ellerle tutunup, yağmur gibi sularını sıkacaktı.
“Açlıktan ölüyorum,” diye cevap verdi Liesel. Bir kitap için..."
"Her yerde kitaplar vardı! Duvarların her birinde aşırı dolu ama kusursuz raflar yükseliyordu. Duvarın boyası bile görünmüyordu. Siyah, kırmızı, gri her renkte kitapların sırtlarında farklı tarzlarda ve büyüklüklerde yazılar vardı. Bu, Liesel Meminger’in hayatında gördüğü en güzel manzaraydı."
“Baba!” diye fısıldadı Liesel. “Gözlerim yok.”
“Öyle bir gülümsemeyle,” dedi Hans Hubermann, “gözlere ihtiyacın yok zaten.”
İnsan verdiği söz kadar değerlidir Liesel.