Kant’ın öne sürdüğü, ‘Düşünüyorum’un tüm temsillerimize fiilen eşlik etmesi değildir. Hatta, temsillerimizin (veya zihinsel hallerimizin) çoğunluğunun bilinçsiz olduğunu kabul etmesi bakımından Leibniz’i takip eder (Descartes ve Locke’a
karşı çıkar). (V A 7:135-136)
Sayfa 77