Son bölümü de okudum, artık derin bir nefes alabilirim.
Şule Gürbüz'den okuduğum ilk kitaptı, kendisinden çokça bahsedildiğini duydum, alıntılarını çokça okudum ama bu zamana kısmetmiş işte okumak.
Kitabın rahatça okunamadığından bahsedebilirim, cümlelerin genelde devrik yapıda kurulmasının yanında bahsi geçilen konunun ağırlığından da olsa gerek.
Yazdıklarını ve de kitapta geçen çocukluk anılarını okuyunca çok rahat diyebiliyorum ki Şule Hanım çok farklı bir zamanda yaşıyor, bu çağda yaşıyor ama gördükleri tecrübeleri çok daha farklı. Bu farkındalık düzeyini okurken hissettiğinizde bile sizi saran bir rahatsızlık dalgasının içinde buluyorsunuz kendinizi, ve ben bunu çok sevdim.
Hayata baktığı pencerenin önünden biraz kayıp bizi de bu seyre davet etmiş, bu seyri sürdürebilmek çok zor ama bir yerlerde böyle insanların olduğunu bilmek ferahlık verici.
İstifadeli olsun.
