Saçma sapan konuşmak,
Ya da hatta yazmak,
Ne bedeni ne ruhu öldürür,
Her şey değişmeden kalır.
Ama gözler önüne serilen saçmalığın
Büyülü bir hakkı vardır:
Duyuları zincire vurduğundan,
Zihin köle olarak kalır.
Sayfa 56Kitabı okudu
Sanatın hedefinde sadece geçici bir hazza yer açmak, bir anlık bir özgürlük düşü uyandırmak yoktur; sanatın amacı bizi mutlak biçimde özgür kılmaktır ve bunu, duyumsanan dünyayı nesnel bir mesafeye taşıma gücümüzü artırarak, onu ruhumuzun serbest işleyişine dönüştürmemizi ve böylece idealar aracılığıyla madde üzerinde hakimiyet kazanmamızı sağlayarak başarır.
Sayfa 59Kitabı okudu
Modern insanın “yoğun ve şiddetli uyaranlar”a dönük ihtiyacı, “zihnin ayrım yapma gücünü köreltme” eğilimindedir; öte yandan gerçek sanatın işlevi bu gücü harekete geçirmektedir.
Sayfa 62Kitabı okudu
Makineye duyulan inanç… yakamızı bırakmayan bir tehlikedir.
Sayfa 63Kitabı okudu
Tinsel ve entelektüel mücadeleyi dışlayan sanat, sanat değildir.
Sayfa 66Kitabı okudu
“Toplum yavaş yavaş bir makineye dönüşüyor; bizi güvenle ve ruhsuzca, çok rahat bir nesir tarzında, yaşamın bir ucundan diğerine taşıyan bir makineye.”
Sayfa 70Kitabı okudu