Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

damla

Çeşmenin suyu akıyordu, nehrin suları akıyordu, gün geceye akıyordu, şehirdeki yaşam ölüme akıyordu; âdet böyleydi, zaman ve devran kimseyi beklemezdi.
Reklam
Hayalindeki bu güzel şehirde, aşk ve güzellikler, havadar balkonlardan sarkmış onu seyrediyordu; yaşam meyveleri bahçelerde olgunlaşıyor, umut nehrinin suları pırıl pırıl parlıyordu.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Zaman ve mekân konusunda kafam hâlâ karışık ama en azından bunun ayırdında olabilecek kadar toparladım kendimi.
… fakat hüzün bazen de kendiliğinden geliyordu.
Reklam
Buhar gibi bir sis dört bir yana yayılmış, tüm oyukları doldurmuştu; tıpkı huzur arayıp da bulamayan kötü bir ruh misali tepeye doğru mahzun mahzun süzülüyordu.
Çiçek açmanın da, solmanın da bilincindeyiz.
Sevenler, bilebilselerdi, harikulade söyleşirlerdi serinliğinde gecenin. Zira her şey sanki bizi gizler gibi. Bak, ağaçlar var; yaşadığımız evler ayakta hâlâ. Sadece biz geçip gideriz her şeyin yanından hafif bir dokunuş gibi. Ve her şey birlik içinde bizi susmakta.
Belki de bize kalan yamaçta bir ağaçtır.
Ey doğa, mevsimlerinden gelen her şey meyvedir bana. Her şey senden gelir, her şey sende var olur, her şey sana döner.
Reklam
58 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.